Yargısız ve sınırsız görünümlerin eşliğinde başarılı oyuncu Neslihan Atagül’le manifesto tadında bir dünyaya yol alıyoruz.

Tanımadan da insanın i&ccedil;inin ısındığı kişiler vardır. Neslihan Atag&uuml;l Doğulu da benim i&ccedil;in bu isimlerden biri. Belki de bu nedenle Zoom &uuml;zerinden karşı karşıya geldiğimizde eski bir dostu g&ouml;rm&uuml;ş hissiyatı yaratması beni şaşırtmadı. Yakın zamanda ge&ccedil;irdiği rahatsızlığa rağmen y&uuml;z&uuml;n&uuml;n ışıltısını, g&ouml;zlerindeki parıltıyı ekrandan bile hissediyorum. Sanırım bunun nedeni mutlu olması. Anlattıklarından mutluluğunun nedeninin Kadir Doğulu ile uyumlu ve birbirine tam anlamıyla destek bir evlilik s&uuml;rd&uuml;r&uuml;yor olması ve şu an ara vermiş olsa da &ccedil;ocukluğundan beri arzu ettiği oyunculuğa tutkuyla devam etmesi olarak d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Hayatında keşkelerden &ccedil;ok iyi ki&rsquo;lerin yer almasından yana. Yargıdan uzak, kucaklayıcı ve affedici gen&ccedil; bir kadın var karşımda. Online dergi projesi Hadsiz&rsquo;le sınırları sorguluyor ve herkesi sorgulamaya davet ediyor. Konfor alanından &ccedil;ıkmanın insanı genişleten ve geliştiren bir tutum olduğunun farkında ve hayatını buna g&ouml;re y&ouml;nlendiriyor. Potansiyelinin y&uuml;zde 100&rsquo;&uuml;n&uuml; kullanma &ccedil;abası peşinde ve her kadının bu g&uuml;ce sahip olduğunun farkına varmasını arzu ediyor. S&ouml;yledikleri kadınlar i&ccedil;in adeta bir manifesto niteliğinde. Kendi deyimiyle iyi birinden &ccedil;ok, &ldquo;iyiliğe eylemi olan&rdquo; biri olma yolunda Neslihan Atag&uuml;l&rsquo;le hayat, var oluş, oyunculuk, kadın-erkek eşitliği, sınırlar ve hayaller &uuml;zerine ger&ccedil;ekleştirdiğimiz keyifli sohbete bir satır uzaktasınız.

&Ouml;ncelikle &ccedil;ok ge&ccedil;miş olsun. Nasıl bir s&uuml;re&ccedil; oldu sizin i&ccedil;in? 

Teşekk&uuml;r ederim. Kolay olmayan bir s&uuml;re&ccedil;ti ve hala devam ediyor. Ama ş&uuml;k&uuml;r ki, daha &ouml;nce herhangi bir kronik rahatsızlık yaşamadım ya da ameliyat olmadım. En fazla soğuk algınlığı ge&ccedil;irmişimdir. Bir serum almam ya da dinlenmem yeterli olurdu. Ama bu yaşadığım biraz uzun vadede ge&ccedil;ecek bir şey olduğu i&ccedil;in bu duyguya alışmak kolay olmadı. Hem de b&ouml;yle bir şey yaşamadığım i&ccedil;in her sabah uyanıp kendimi iyi hissettiğimde, &ldquo;Ge&ccedil;ti herhalde&rdquo; hissiyle uyanıyorum. Ama ge&ccedil;mediğini anlıyorsun. Elimden geleni yapmaya &ccedil;alışıyorum ve dinleniyorum. Uyguladığım ciddi bir beslenme programım var, ona &ccedil;ok dikkat etmem gerekiyor.

&nbsp;

G&uuml;nl&uuml;k yaşamınızı nasıl etkiledi?

Bu yaşadığım sadece fiziksel y&ouml;n&uuml; olan bir şey değil. N&ouml;rolojiyi de etkiliyor. Biliyorsunuz, bağırsakların artık ikinci beyin olduğu kabul edildi. Beyin yağ ile beslenen bir şey ve ben v&uuml;cuduma yağ alamıyorum. Aldığımda v&uuml;cudumda kalmıyor. Bu da kas kaybına neden oluyor. İyi huylu bakteriler o kadar azalmış ki, k&ouml;t&uuml; huylu bakteriler v&uuml;cudumu ele ge&ccedil;irerek eklemlere ve bağırsağa yerleşmiş.

&nbsp;

Rol aldığınız her dizinin &ccedil;oğunlukla uzun soluklu olmasına alışkınsınız, keza hayranlarınız da &ouml;yle. Sefirin Kızı&rsquo;na veda etme kararını almak zor olmalı... 

Bu rahatsızlığı Bodrum&rsquo;da dizi &ccedil;ekimleri sırasında yaşamaya başladım. Hem kimseyi mağdur etmemek i&ccedil;in hem de kendimi iyi hissedebilmek adına &ccedil;ok zorlandım. &Ccedil;ok kısa s&uuml;rede beş kilo verdim. Bağışıklığımın d&uuml;şmesi ve sindirim sistemimin zayıflaması sadece fiziken g&uuml;&ccedil;s&uuml;z kalmama değil, algı dağınıklığına da neden oldu. İ&ccedil; enerjim y&uuml;ksek olmasına rağmen v&uuml;cudum belli bir zaman sonra buna tolerans g&ouml;sterememeye başladı. Karşılıklı mutabık kalınarak diziye veda etmek zorunda kaldım. Beslenmeme dikkat etmem gerekiyordu, stres yaşamamalıydım ve dinlenmem lazımdı. Yani dilediğim vakit ayaklarımı uzatıp g&ouml;zlerimi kapatmam gerekebiliyor. Bu konforu da ancak evimde sağlayabilirdim.

Peki geriye d&ouml;n&uuml;p baktığınızda keşkeleriniz mi, yoksa iyi ki&rsquo;leriniz mi daha &ccedil;ok? 

Hayatıma keşke&rsquo;yi sokmamaya &ccedil;alışan biriyim. Attığım her adımın, verdiğim her kararın arkasında durmaya &ccedil;alışıyorum. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; hepsinin bir nedeni vardır. O an şartlar ne gerektiriyorsa ona g&ouml;re bir karar almışımdır, ona g&ouml;re bir adım atmışımdır. Ve bizlere yakışan şey o adımın arkasında durmaktır. Bu arada yanlış bir karar verince, onu k&ouml;r&uuml; k&ouml;r&uuml;ne savunmak da değil mesele. İdeal bir karar vermediğini kabul edip arkasında durmak da &ccedil;ok &ouml;nemli. Kendimi hayatın merkezine koyarsam, ki hepimiz bunu yapmalıyız, aldığım b&uuml;t&uuml;n kararlar bana hizmet ediyormuş gibi geliyor. Bunların hepsi beni hem genişleten hem de geliştiren şeyler. O zaman ni&ccedil;in pişman olayım ki? Attığım her adım, aldığım her karar beni ben yapan şeyler olmuş. İyi ki yapmışım, iyi ki yeri geldiğinde d&uuml;şm&uuml;ş&uuml;m, iyi ki inat&ccedil;ılık edip kimsenin onaylamadığı kararları almışım. İyi ki bazen annemi dinlememişim, bazen iyi ki dizinin dibinden ayrılmamışım. Bazı şeyleri deneyimleyerek &ouml;ğrendim, bazı şeyleri de başkalarının deneyimlerini g&ouml;zlemleyerek. Her şeyi deneyimlemeye de gerek yok bence.

&nbsp;

Dışardan bakıldığında dik duruşlu, başına buyruk bir yapınız var. Size sanki istemediğiniz bir şeyi kimse yaptıramaz hissiyatı veriyorsunuz.

İnsanın kendini tarif etmesi zor geliyor. Bir s&uuml;r&uuml; g&uuml;d&uuml;ye sahibiz ve bazılarını kullanmayı tercih ediyoruz. Evet, ben inat&ccedil;ı biriyim. Ama k&ouml;r&uuml; k&ouml;r&uuml;ne bir inadım da yok. Anlamaya &ccedil;alışıyorum &ouml;nce ve bu noktada da &ccedil;ok soru soruyorum. K&ouml;şeme &ccedil;ekilip sonra anlarım diye d&uuml;ş&uuml;nm&uuml;yorum. İnsanlarda şunu baz alıyorum: O anda bana ne s&ouml;ylediğiyle ilgileniyorum, ne s&ouml;ylemek istediğiyle değil. Ama s&ouml;ylemek istediği bir şey olduğunu hissediyorsam, onu anlayana kadar da sorularımla &ouml;ğrenmeye &ccedil;alışırım. Eğer bir karar verdiysem ve bu bana g&ouml;re ideal bir kararsa, muhakkak onun peşinden giderim. İnanmam gerekiyor. Hi&ccedil; kimsenin onaylamadığı bir şeyse ama ben inandıysam onun peşinden gidiyorum. Ben 8 yaşında oyuncu olmaya karar verdim. Kimse inanmadı. Bu bir hayal değildi. Ben hep hayal sanıyordum. Belki de ger&ccedil;ekliğine inandığım bir şeyin &ouml;ng&ouml;r&uuml;s&uuml;nde bulunuyormuşum. Bence hayal demek, ger&ccedil;ek olmayacağına inandığın şeyler. Oyuncu olmayı bir hayalden &ouml;te ger&ccedil;ek kılmayı ama&ccedil;ladım aslında. Aklımı ve g&ouml;nl&uuml;mdekileri birleştirip nasıl hayata ge&ccedil;irebilirim diye d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;m. Bir fikre ikna olduysam ve ona inandıysam, elimden gelenin en iyisini yaparak hedefe doğru giderim. Yaparım ya da yapmam, o &ouml;nemli değil ama ben s&uuml;re&ccedil;le ilgileniyorum. Başarı bir hedef uğruna elinden gelen neyse, hangi &ccedil;abaysa onu g&ouml;sterebilmektir. Kısaca, pes etmemektir.

Bu sanırım k&uuml;&ccedil;&uuml;k yaşlardan gelen bir duygu.

İnsan hayatı b&ouml;yle bence. Seni, beni ya da bizi yıldırmaya y&ouml;nelik şeyler olabilir. Bu bir enerjidir ve o enerjiyi kimya etmek bizim elimizdedir. Ve o enerjiye tanı koymadığımız noktada kendi yararımıza kullanabiliriz diye d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Hal b&ouml;yle olunca da biri bana &ldquo;Yapamazsın!&rdquo; dediği noktada durup d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Ona bunu s&ouml;ylettiren şey ne? Ni&ccedil;in ben bunu duyuyorum? Ve ben bunu yapabileceğime inanıyor muyum? Atat&uuml;rk ne demiş; &ldquo;Sahip olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur.&rdquo; Yapamayacağımız hi&ccedil;bir şey yok. Neyi istersek onu yaparız. Sadece kendimize olan inancımızı kaybetmeyelim. Bizi sınırlayan şeyler aslında bizi geliştiren şeylerdir. Konfor alanından &ccedil;ıkmak her zaman iyidir.

&nbsp;

Gen&ccedil; yaştaki oyunculara &ouml;nerileriniz neler olur? 

Keşke kolektif bir bilince sahip olup bir uygulamaya sokabilsek. &Ccedil;ocuk oyuncular belirli bir yaştan sonra &ccedil;alışmaya başlasa ya da ger&ccedil;ekten her &ccedil;ocuk pedagogların verdiği kararlar doğrultusunda, belli &ccedil;alışma saatleri &ccedil;er&ccedil;evesinde ve &ccedil;ok az g&ouml;r&uuml;n&uuml;rl&uuml;l&uuml;ğ&uuml; olan projelerde yer alabilse. Bunu yapanlar da var tabii ki. Onlar i&ccedil;in oyunculuk hobi niteliğinde kalsa, okullarından ve kendi sosyal &ccedil;evrelerinden ayrı kalmasalar. Ben b&ouml;yle yapmıştım. Yer aldığım projeler de buna uygundu. Haftada bir g&uuml;n &ccedil;alışıyordum. Okulumdan da ayrı kalmıyordum, oyuncu b&uuml;y&uuml;klerimden &ccedil;ok şey &ouml;ğrendiğim setten de ayrı kalmıyordum. Ama şunu asla unutmuyordum; televizyon bir hayal kutusu ve onda g&ouml;r&uuml;nen her kim varsa dışarıda g&ouml;r&uuml;ld&uuml;ğ&uuml;nde de tanınacak. Ben bunun bilincindeydim.

&nbsp;

Belki ailenizin kattığı bir bilin&ccedil;ti bu?

Bu aslında biraz insanın ruhunda olan bir bilgi bence. Ben Bağcılar&rsquo;da b&uuml;y&uuml;d&uuml;m. Filmde rol alıyordum, sonra galasına gidiyordum, oyuncuların arasına karışıyordum ama sonra ben yine Bağcılar&rsquo;a d&ouml;n&uuml;yordum. Annemle pazara gidiyordum, okuluma devam ediyordum. Tanınırlığın bende olumsuz bir etkisi olmadı. Sonu&ccedil;ları &ouml;ng&ouml;rm&uuml;şt&uuml;m. Gen&ccedil; oyunculara s&ouml;ylemek istediğim şey, g&uuml;zel g&ouml;r&uuml;n&uuml;r m&uuml;y&uuml;m endişelerinden uzak kalmaları. Bizim bu gen&ccedil;lere ihtiyacımız var. Onların akıllarına, zihin a&ccedil;ıklıklarına, g&ouml;n&uuml;l genişliklerine, yeteneklerine, onların kendilerine inan&ccedil;larına ihtiyacımız var. Kısa boylu, zayıf, şişman, iyi giyinen, k&ouml;t&uuml; giyinen diye kategorize etmeden, bizim iyiye eylemi olan insanlara ihtiyacımız var.

İyiliği d&uuml;ş&uuml;n&uuml;p eyleme ge&ccedil;irmeyen &ccedil;ok insan var ger&ccedil;ekten.

&Ccedil;&uuml;nk&uuml; iyilik yaptığımızı zannedip sonucunu bilemiyoruz. Bir sonuca bağlanmıyor o yaptığımız şey. O y&uuml;zden iyiye eylemi olmak &ccedil;ok daha &ouml;nemli. İyi bir insan mıyım bilmiyorum, ama &ldquo;İyiye eylemim var&rdquo; diyebiliyorum.

&nbsp;

T&uuml;rk dizilerinin s&uuml;releri olduk&ccedil;a uzun. Bu konu hakkında ne d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorsunuz?

Diziler aslında reklam mecrası nedeniyle uzun s&uuml;r&uuml;yor, bunun hepimiz farkındayız. Bizim birliğe ihtiyacımız var. Hem sekt&ouml;r&uuml;n hem de &uuml;lkemizin oy birliğine ihtiyacı var. Her konuda oy birliği baz alınarak kararlar verilse muazzam sonu&ccedil;lar elde ederiz. Ben elimden geleni kendim yapmaya gayret ediyorum. Rol aldığım dizilerde kendime g&ouml;re şartlar sunuyorum. Yapımcıma bu kadar uzun &ccedil;alışmamamız gerektiğini g&ouml;n&uuml;lden anlatmaya &ccedil;alışıyorum ve ortak bir karar alıyoruz. Ama bunu herkesin yapması gerekli. Bunu herkes yaptığı s&uuml;rece uygulanabilir bir karar &ccedil;ıkacak sonu&ccedil;ta.

&nbsp;

T&uuml;rkiye&rsquo;de oyunculuk ve sekt&ouml;rde neler değişti, sizce ne y&ouml;nde gidiyor? 

Her d&ouml;nem nitelikli i&ccedil;eriklerimiz oldu. Şartlarımız daha kısıtlıydı eskiden ama g&uuml;n&uuml;m&uuml;zde her imkana sahibiz. Her tarza uygun i&ccedil;erikler &uuml;retiyoruz. Şimdi oyuncular sadece televizyon değil, farklı platformlarda da kendilerini g&ouml;sterme şansı buluyorlar. En &ouml;nemlisi yaptığımız projeler yurtdışına satılıyor. G&uuml;ney Amerika ve Arap &uuml;lkeleri gibi bir&ccedil;ok yerde dizilerimiz g&ouml;steriliyor.

&nbsp;

T&uuml;rkiye dışında yabancı izleyicilere ulaşmak nasıl bir duygu?

Baktığınızda hem Doğu&rsquo;nun hem de Batı&rsquo;nın tam ortasında bulunuyoruz. Muhteşem topraklara sahibiz. İnanılmaz bereketli bir &uuml;lkeyiz. Millet olarak &ccedil;ok zekiyiz. Doğu ve Batı arasında bir k&ouml;pr&uuml;y&uuml;z. K&uuml;&ccedil;&uuml;c&uuml;k kutunun arkasından benim hissettiğimi Doğu&rsquo;daki de anlıyor, Batı&rsquo;daki anlıyor. Bence bu m&uuml;thiş bir hediye. Tam ortada olup herkese ulaşmak ve merkezinden yaklaşabilmek muazzam bir duygu. Bu anlamda T&uuml;rkiye&rsquo;de yaşayan herkesin gururlanması lazım. Bizden, &ouml;z&uuml;m&uuml;zden bir şeyler buluyorlar ki izliyorlar. D&uuml;nyaya yayılalım istiyorum. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; biz bunu hak ediyoruz. B&ouml;ylece &ccedil;ok daha nitelikli işler yapmaya başlayacağız. Belki de b&ouml;ylece sekt&ouml;r b&uuml;y&uuml;k bir aydınlanmaya girecek ve kurallar yeniden koyulacak. Herkesin konforu, refahı ve sağlığı d&uuml;ş&uuml;n&uuml;lecek.

Pandemiyle birlikte farklı bir yılı geride bıraktık. &Ouml;nceliklerinizde ya da hayata bakışınızda değişiklik oldu mu?&nbsp; 
Ben aslında karantina d&ouml;nemini &ccedil;ok fazla yaşamadım. Arkadaşlarımızla bah&ccedil;emizde ekip bi&ccedil;erek, toprağa dokunarak ge&ccedil;irdik. Ormanda temizlik yaptık. &Ccedil;ok verimli bir d&ouml;nemdi hepimiz i&ccedil;in. Bir tarım iş&ccedil;isi gibi her sabah erken kalkıp g&uuml;n boyu &ccedil;alıştık. Birlik halinde bir şeyler yapmak, kendi diktiğin bir meyvenin filizlenmesi ve sonrasında onu yiyebilmek b&uuml;y&uuml;k bir konfor. Biz bunları yapmayı unuttuk. Pandemi d&ouml;nemine şahit olmak bence &ccedil;ok memnun edici bir durum. Bizden &ouml;nceki nesiller de bunları yaşadı ve biz de bunları yaşıyoruz. D&uuml;nyanın evrimini tamamladığını d&uuml;ş&uuml;nm&uuml;yorum, kimse de d&uuml;ş&uuml;nm&uuml;yordur. Depremler, seller vb. doğal afetler olacak. Afet olarak algıladıklarımız doğanın kanunu olan ve olması gerektiği zaman da olan şeyler. Bence pandemi de yaşamamız gereken bir doğal afet.&nbsp;&nbsp;

Karavanla seyahat etmeyi sevdiğinizi biliyoruz. Nereleri dolaştınız?&nbsp; 
D&ouml;rt-beş yıldır karavanla seyahat ediyoruz. Buradan &ccedil;ıkıp Yunanistan&rsquo;a, oradan İtalya&rsquo;ya gittik. T&uuml;rkiye&rsquo;de Karadeniz ve Ege&rsquo;ye gittik. Her yer muazzamdı. Como G&ouml;l&uuml;&rsquo;n&uuml;n kıyısında Zeki M&uuml;ren dinlemek, kendi k&uuml;lt&uuml;r&uuml;m&uuml;z&uuml; başkalarına anlatmak &ccedil;ok g&uuml;zel duygulardı. Como G&ouml;l&uuml;&rsquo;nde Norve&ccedil;li bir aileye mercimek k&ouml;ftesi yapıp vermiştik. Tabağı boş getirdiklerinde onlara T&uuml;rk geleneklerinde tabağın boş g&ouml;nderilmediğini anlatmıştık, şaşırmışlardı. Onlar da mozzarella peyniri koyup getirmişlerdi. D&uuml;nyanın bir&ccedil;ok yerinden bir&ccedil;ok insanla hemhal olmak paha bi&ccedil;ilmez bir duygu. &Ccedil;ok g&uuml;zel anılarımız var. Bir kere, Kadir&rsquo;le karlı bir g&uuml;nde Bolu&rsquo;ya &ccedil;ıkmıştık. Bulunduğumuz ortamda su kaynağımız yoktu. Karavanımızın da 100 litre kapasitesi var. &ldquo;Burada kalalım ama suyu limitli kullanalım&rdquo; dedik. Ve beş-altı g&uuml;nde sadece 50 litre su kullandık. Sonra fazlasına ihtiyacımız olmadığını, aslında g&uuml;ndelik hayatta ne kadar &ccedil;ok su israfı yaptığımızı anladık.&nbsp;

İnsanlar &ccedil;oğu zaman hayatta ne istediğini keşfedemeden yıllarını ge&ccedil;iriyor. Siz ne istediğinizden hangi yaşlarda emin oldunuz?&nbsp; 
Son iki-&uuml;&ccedil; yıldır diyebilirim. Ben iyi bir vatandaş olmak istiyorum. &Uuml;lkeme, d&uuml;nyama yararlı bir şeyler yapmak istiyorum. Ama bunu bir sorumluluk, bir kambur gibi değil de, bunu ger&ccedil;ekten yapmak istiyorum. &Ouml;z&uuml;m&uuml; unutmadan yaşatmak, bildiğim ne varsa paylaşmak, &ouml;ğrenmek, kendimi geliştirmek, piyano, bateri &ccedil;almak istiyorum. &ldquo;Ben bunu yapabilir miyim&rdquo; diyorum, biraz zorluyorum, deniyorum. Kendime bir sınır koymak istemiyorum. Sınırsızlığım neyse oraya kadar gitmek ve potansiyelimin y&uuml;zde 100&rsquo;&uuml;n&uuml; kullanmak istiyorum.

Dışardan bakıldığında evlilik i&ccedil;inde hem aşkı hem de arkadaşlığı bir arada yaşıyor g&ouml;r&uuml;n&uuml;yorsunuz. Bu &uuml;&ccedil;&uuml;n&uuml; birlikte yakalamak her zaman m&uuml;mk&uuml;n olmuyor.

Bence bu s&ouml;ylediğin şey &ccedil;ok kıymetli, arkadaş olmak. Arka-daş. İkimiz de arkamızı aynı şeye yaslıyoruz. Bu bence &ccedil;ok kritik. Birbirimizin alanlarına saygı duyuyoruz. Birbirimizin insan olduğunu kabul ediyoruz. Kendimizi geliştirirken, birbirimizin gelişimine de dikkat ediyoruz. Birbirimizi yargılamamaya &ccedil;alışıyoruz. Bazen s&ouml;zl&uuml; anlaşıyoruz, bazen de konuşmadan ne istediğimizi anlatıyoruz. Ve bence en &ouml;nemlisi her g&uuml;n&uuml; yeni bir g&uuml;n olarak kabul ediyoruz. Yeni bir Neslihan, yeni bir Kadir. Acaba birbirimizden bug&uuml;n ne &ouml;ğreneceğiz? Kadir&rsquo;le bir konu &uuml;zerinde tartışmayı, beyin fırtınası yapmayı &ccedil;ok severiz. Fikir alışverişinde bulunmak muazzam bir şey bence. Ama&ccedil; birbirini değiştirmek değil, d&ouml;n&uuml;şt&uuml;rmek olduğunda &ccedil;ok g&uuml;zel devam ediyor.

Aynı meslekten olmanın buna olumlu bir katkısı var mı?

Muhakkak vardır. İşle ilgili hoş ya da nahoş bir şey yaşadığımda, bunu hemen anlayabiliyor. Ya da bir senaryo geldiğinde, birbirimize destek oluyoruz. Sonu&ccedil;ta uzun saatler boyunca &ccedil;alışıyoruz. Kimi zaman şehir değiştiriyoruz. Aynı meslekten olmasak bunu kabullenmek zor olabilirdi. İşimi aşkla ve inanarak yaptığımı &ccedil;ok iyi bildiği i&ccedil;in inanarak her şeye &ldquo;Eyvallah&rdquo; diyebiliyor.

&nbsp;

Evlilik ne ifade ediyor?

Bir insanın hayatında eşinin olması muazzam bir duygu. Bana hi&ccedil;bir şey olmaz dedirtiyor. Arkamda o var, onun arkasında da ben varım. Kimseye laf s&ouml;yletmem, o da kimseye laf s&ouml;yletmez. O kadar eminim ki&hellip; Bunu s&ouml;yleyebilmek m&uuml;thiş bir şey. Kadir insan olarak takdir ettiğim biri. Onun var oluşu, ruhu, bu d&uuml;nyadaki temsiliyeti beni inanılmaz etkiliyor. Onu her attığı adımda, her aldığı kararda desteklemek istiyorum. O da hepsinde beni desteklemek istiyor. Bu birliğe kavuşmak umarım daim olsun ve artarak &ccedil;oğalsın. Bunu gizlemeyi de tercih etmiyoruz. G&ouml;z &ouml;n&uuml;nde de yaşamıyoruz. Ama insanlar bizi tanıyor diye bir sınırlama da getirmek istemiyoruz. O benim kocam, ben de onun karısıyım.

&nbsp;

Sevilen bir &uuml;nl&uuml; olmak &ccedil;ok g&uuml;zel bir duygudur eminim. Kimi zaman &ouml;zg&uuml;rl&uuml;ğ&uuml;n&uuml;z&uuml;n kısıtlandığını hissettiğiniz, &ldquo;&Uuml;nl&uuml; olmasaydım, bazı şeyleri daha rahat yapardım&rdquo; diye d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;n&uuml;z oluyor mu? 

Kendimi &ccedil;ok sınırlanmış hissettiğim bir d&ouml;nemimde b&ouml;yle d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;m oldu. Ama sonra &ldquo;Bu b&ouml;yle bir şey değil Neslihan&rdquo; dedim. &ldquo;Herkes tarafından tanınır ve bilinir olmak, seni kısıtlamamalı. Sen yine sen olsana&rdquo; dedim kendime. Ben yine kendime sınır koymadan ben olmaya &ccedil;alışıyorum. Ben &ouml;nceden ne istemediğimi bilirdim, şimdi ne istediğimi biliyorum. Şu a&ccedil;ıdan bakmaya &ccedil;alışıyorum; beni takip edenler beni ekrandan g&ouml;rerek sevdiler. Bu bana &ccedil;ok kıymetli geliyor. Onların bende hissettiği bir şey var, bende g&ouml;rd&uuml;kleri bir &ouml;z var. O y&uuml;zden bu kadar seviyorlar. Ve bu &ccedil;ok kıymetli bir hediye. Bu beni kısıtlayan bir şey olmamalı. Hastalığım nedeniyle bir&ccedil;ok sevenim bana yazdı, her yerden bana ulaşmaya &ccedil;alıştılar. Beni hi&ccedil; g&ouml;rmeyen, bendeki &ouml;z&uuml; hisseden herkes bana dua etti. Belki ben bu y&uuml;zden bu kadar &ccedil;abuk toparlandım. Hepsi benim iyiliğim i&ccedil;in dua ettiler. Bu nasıl k&ouml;t&uuml; bir şey olabilir ki? Ben bu eylem karşısında kendimi nasıl kısıtlı hissedebilirim ki? Bilakis &ccedil;ok daha sınırsız hissediyorum. İyi ki onlar var. G&ouml;r&uuml;n&uuml;r olduysam boşuna olmadım diye d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Boşu boşuna bu kadar insan bende bir şey g&ouml;rmedi. Bu muazzam bir hediye ve ben buna &ccedil;ok ş&uuml;krediyorum.

&nbsp;

Pandemi &ouml;ncesinde hayranlarınızla buluşuyor muydunuz?

Evet. Bu d&ouml;nemde de ş&ouml;yle bir şey oldu: &ldquo;Hepimiz Neslihan&rsquo;ı seviyoruz ama birbirimizi tanımıyoruz&rdquo; diyerek bir s&uuml;r&uuml; insan Zoom &uuml;zerinden g&ouml;r&uuml;şmeye başlamışlar. Muhteşem değil mi? Ben olmasam bile insanları kaynaştırmak, birleştirmek... Belki de g&ouml;revim sadece budur; onları bir araya getirmek. Belki de birbirlerinin hayatlarına dokunmalarını sağlamak. B&ouml;yle bir alışveriş i&ccedil;indeyim onlarla. G&ouml;n&uuml;lden g&ouml;n&uuml;le gizli bir yol var denilir ya. Bu işte. İstediğin kadar konuş, istediğin kadar tarif etmeye &ccedil;alış, bu tarife sığan bir şey değil.

&nbsp;

Online bir dergi yayınlamaya başladınız. Hadsiz Proje nasıl ortaya &ccedil;ıktı?

Sınırlar benim temelde de hep d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;ğ&uuml;m bir konuydu. Ni&ccedil;in sınırlar var? Neden g&ouml;n&uuml;lden g&ouml;n&uuml;le sınır koyuyoruz? Birbirimizi sevdiğimizi ya da kıskandığımızı a&ccedil;ık&ccedil;a s&ouml;ylemiyoruz? Ni&ccedil;in birbirimizi takdir etmiyoruz? Neden bilgiyi sadece kendimize saklıyoruz? Acaba sınırsız bir bilgi ve sevgi paylaşımı olsa ya da &uuml;lkeler arasında sınırlar olmasa nasıl olurdu diye d&uuml;ş&uuml;nerek yola &ccedil;ıktık. Aslında bu benim kafamda bir oluşumdu. Sonradan dergi diye lanse edilince evrildi. Ben ş&ouml;yle b&uuml;y&uuml;d&uuml;m. &Ouml;ğretmenim bir şey sorduğunda, yanıtı bilsem bile, ya yanlış &ccedil;ıkarsa, ya &ouml;ğretmenim bana kızarsa, ya arkadaşlarım bana g&uuml;lerse endişesiyle parmak kaldıramazdım. B&ouml;yle b&ouml;yle insan kendine bir sınır koyuyor. Ve b&ouml;ylece doğru bildiğin şeyleri uygulayamaz ve yapamaz hale geliyorsun. Bence bu hepimizin sorunu. &ldquo;Eleştirilir miyim, bana ne derler?&rdquo; gibi yargılar ve o kınanma korkuları hepimizde var. Ben g&ouml;z &ouml;n&uuml;nde biriyim ve ş&uuml;k&uuml;rler olsun ki, hayatla ve insanlığımla ilgili elimden gelenin en iyisini yapmaya &ccedil;alışıyorum. Ama bunu bir sorumluluk olarak değil, i&ccedil;imden &ouml;yle geldiği i&ccedil;in yapıyorum. Ben bunu yapabiliyorsam, herkes yapabilir. Zaten bu herkesin i&ccedil;inde var olan bir g&uuml;&ccedil;. &ldquo;Bunu nasıl ortaya &ccedil;ıkarabiliriz?&rdquo; sorusuyla yola &ccedil;ıktık. Hadsiz kelimesi anlam olarak da başkasını eleştirmek anlamında kullanılır, &ldquo;Senin haddine mi!&rdquo; derler. Oysa ki her şey benim haddime ve haddime olsun. Had sınır demekse, hadsiz de sınırsız demek. Neden sınırsız olmuyoruz ki bilinciyle ortaya &ccedil;ıktı Hadsiz Proje.

R&ouml;portaj vermek yerine, yapan taraf olmak nasıl bir duygu? 

Garip bir duygu, aslında deşifreye oturmak en garip olanı. Şu an sizi d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum, Neslihan konuşuyorsun konuşuyorsun da nasıl &ccedil;&ouml;z&uuml;lecek, nasıl toparlanacak bu kayıt. (G&uuml;l&uuml;yor) Daha &ouml;nce sorulara hep cevap verecek biriydim. Kimi zaman aynı sorular gelirdi ve benim de cevaplarım otomatikleşirdi. Bu nedenle Hadsiz&rsquo;de birka&ccedil; fiks sorumuz dışında o insanda benim merak ettiğim ne var ya da ekip arkadaşlarımın merak ettiği sorular&hellip; Bunlara da yer veriyoruz. Bence sizin yaşadığınız şey m&uuml;thiş bir duyguymuş. R&ouml;portajı dinleyince kişinin anlattığı ya da anlatmaya &ccedil;alıştığı ve etrafından dolandığı ne varsa onu anlayıp aktarmanız gerekiyor ya, o işte muazzam bir duygu. &Ccedil;ok takdir edilesi bir iş yapıyorsunuz. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; bu &ouml;yle &ldquo;Bir &uuml;nl&uuml;yle r&ouml;portaj yaptık, hadi yazalım&rdquo; demek değil. O hali yansıtabilmek ve hissi aktarabilmek &ccedil;ok &ouml;nemli. Ne kadarını okuyucuya ge&ccedil;irdiğini bilmeden bir reaksiyon almanın insana yaptığı &ldquo;olmuş&rdquo; duygusu &ccedil;ok doyurucu, tatmin edici ve &ccedil;ok şevklendirici bir his.

&nbsp;

T&uuml;rkiye&rsquo;de yaşayan kadınların sahip olduğu ve olamadığı haklar konusunda d&uuml;ş&uuml;nceleriniz neler? 

Kadına se&ccedil;me ve se&ccedil;ilme hakkı ilk kez T&uuml;rk kadınına verildi. Ama zamanında bilgi aktarımının bizlere doğru yapılamadığına inanıyorum. O y&uuml;zden biz bu t&ouml;kezlemeleri yaşıyoruz. Bizim &uuml;stemize d&uuml;şen g&ouml;rev bence bilgiyi ideal bir şekilde, olduğu şekliyle aktarmak. Bizden sonraki kuşak g&uuml;mb&uuml;r g&uuml;mb&uuml;r geliyor. Ben &ccedil;ok umutluyum.

&nbsp;

Bazı TV dizilerinin şiddeti meşrulaştırdığı d&uuml;ş&uuml;n&uuml;l&uuml;yor. T&uuml;rk dizilerinin ders veren hikayelerinin bu sonucu doğurduğunu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yor musunuz?

Pokemon yayınlanırken Pikachu olduğunu sanan bir &ccedil;ocuk u&ccedil;maya &ccedil;alışmıştı. Bence sadece diziler değil, televizyondaki her program izleyiciyi etkiliyor. Ne yapacağız o zaman, hi&ccedil;birini yayınlamayacak mıyız? Hangi birini kontrol altında tutmaya &ccedil;alışacağız? Bu sadece televizyonlardan kaynaklanan bir şey değil. Bizim sağlıklı beyinlere ve sağlıklı d&uuml;ş&uuml;nebilen g&ouml;n&uuml;llere de ihtiyacımız var.

&nbsp;

Kadına karşı yapılan şiddetle ilgili neler s&ouml;ylemek istersiniz?

Şiddet uygulayan kişinin ailesine bakmak gerekiyor. Nasıl bir annesi vardı, hi&ccedil; sevgi g&ouml;rd&uuml; m&uuml;? Belki sevgiyi şiddet g&ouml;stermek olarak g&ouml;r&uuml;yor. Bir&ccedil;ok insan tanıdım; dayak atmayı, tecav&uuml;z etmeyi bir sevgi eylemi olarak g&ouml;r&uuml;yor. Bu insanların ipini &ccedil;ekmek yerine ehlileştirmek ve ıslah etmek gerektiğini d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Hi&ccedil;bir insan bu şekilde davranılmayı da, davranmayı da hak etmiyor. Bunu anlatmak hepimizin g&ouml;revi. Tecav&uuml;z edenin tacize uğrayıp uğramadığını, şiddete y&ouml;nelenin ailesinden dayak yiyip yemediğini bilmiyoruz. Sokakta bir s&uuml;r&uuml; kurtarılmayı bekleyen gen&ccedil; var. Sokak &ccedil;ocuğu deyip ge&ccedil;iyoruz. Yargıda bulunmadan &ouml;nce nasıl eğiteceğimizi d&uuml;ş&uuml;nmeliyiz. Onlar sokak &ccedil;ocuğu değil, hepsi bizim &ccedil;ocuğumuz. Hayata nasıl adapte edeceğimizin yollarını bulmalıyız. Bizim bu insanları iyileştirmemiz lazım. Kitap okumalarını sağlamamız ve ehlileştirmemiz gerekli. Bu da bir sisteme oturtulmalı ve birlik halinde hareket edilmeli.

&nbsp;

Şiddet g&ouml;ren ama &ccedil;evresinden destek alamayan kadınlara ne s&ouml;ylemek isterdiniz? 

Bence kimsenin, hi&ccedil;bir insanın başkasına s&ouml;zl&uuml; ya da fiziksel bir şiddet uygulamaya hakkı yok. Her kadın farklı şekillerde şiddete uğruyor. Kadınların &uuml;zerinde bir&ccedil;ok erkek egemen olmaya &ccedil;alışıyor. Bir erkeğe h&uuml;kmetme g&uuml;d&uuml;s&uuml; nereden geliyor, bunu d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Şiddet g&ouml;ren bir&ccedil;ok kadınla konuşuyorum. Kadınlar seslerini her yere ulaştırmalı. Ama ne yazık ki d&uuml;zen yeterli değil. Bu konu &uuml;zerinde devletin acil bir plan yapıp sistem geliştirmesi gerekiyor. Ceza y&ouml;ntemi ile değil, ıslah ederek topluma kazandıracak bir sistem yaratmak şart. Hepimizin birlik haline gelip bu adımın atılmasını &ccedil;ok g&uuml;&ccedil;l&uuml; bir şekilde talep etmemiz gerekiyor. Ayrıca şiddetin sadece kadınlara değil, erkeklere de uygulandığını d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. Erkekler doğduğu andan itibaren erkekler ağlamaz, erkek adamsın bunu yapmalısın, eve ekmek getirmelisin vb. c&uuml;mlelerle b&uuml;y&uuml;t&uuml;l&uuml;yor. Kızlar da &ouml;yle, &ldquo;Oturma bir yerin a&ccedil;ılır&rdquo;, &ldquo;Ş&ouml;yle giyinme bir şey derler&rdquo; gibi s&ouml;ylemlerle yetiştiriliyor. Toplumumuzda iki tarafa da yani insana yapılan bir baskı var. Bunun temeline inilmesi gerekiyor.

&nbsp;

Kadın-erkek eşitliğini sağlamanın &ccedil;&ouml;z&uuml;m yolları sizce neler olmalı? 

Kadın-erkek eşittir demeyi bırakmamız lazım &ouml;ncelikle. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; zaten eşit. Bunu kabul etmeliyiz. İnsan insanla eşit. Fizyolojik olarak eşit değiliz, bu bir ger&ccedil;ek. Farklı donanımlanmışız. Kadınlarımız muazzam bir g&uuml;ce sahip. Her kadının bu g&uuml;ce sahip olduğunun farkına vardırtmalıyız. Hepimizin ne istediğini &ccedil;ok net bilmemiz gerekiyor. Ve i&ccedil;imizde zaten var olan bu g&uuml;c&uuml; g&ouml;r&uuml;p bir an &ouml;nce uygulamaya ge&ccedil;memiz gerekiyor. Hak verilmesini beklemek yerine bu hakkı almalıyız. Kendimize ait olan bu hakkı başkasının vermesini beklememeliyiz.

Sınırların ötesinde; Neslihan Atagül

Tavsiye edilen içerikler

MODA

Yaz aylarının ışıltı dozu yüksek üyesi

MODA

Yaz aylarının neşe dozu yüksek üyesi

MODA

Louis Vuitton 2024 yazı için "Flight Mode" koleksiyonunu tanıtıyor

GÜZELLİK

Yüksek koruma: Yakın zamanda listenize eklemeniz gereken güneş koruyucular

LIFESTYLE

Pedro Almodóvar’ın yeni filmi “The Room Next Door” hakkında bilmeniz gerekenler

MODA

Loro Piana 2024 İlkbahar-Yaz koleksiyonu

MODA

Hedi Slimane LVMH'nin yeni kreatif direktörü olabilir mi?

LIFESTYLE

#KalptenTasarımlar eğitime destek oluyor