<div class="page" title="Page 1">
  <div class="layoutArea">
    <div class="column"><span>İlk el sıkıştığımız anda bile sahici. Olduğu gibi. &Ccedil;abası, numarası yok. Nereye giderse gitsin kendi gezegenini yaratabilen bir adam Kıvan&ccedil; Tatlıtuğ. Şehrin g&uuml;r&uuml;lt&uuml;s&uuml;nden, kirinden, grisinden uzaklarda yeşilliklerle &ccedil;evrilmiş bir ormanın i&ccedil;inde kurduğu d&uuml;nyasına misafir oluyoruz. Bah&ccedil;esini &ccedil;iftliğe d&ouml;n&uuml;şt&uuml;rm&uuml;ş, mutfağını neredeyse bir şefin restoran mutfağına... Hayalleri ve umutları ise suyun altında.</span></div>
  </div>
</div>

<div class="page" title="Page 3">
  <p><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Saat sabah altı. Kurduğum telefon alarmının &ccedil;almasına daha yarım saat var. G&ouml;z&uuml;me uyku girmiyor. <strong>Shangri-La Bosphorus</strong>&rsquo;taki odamda tavana bakıp suyun &ccedil;ağrıştırdığı felsefik anlamları tasvir edecek etkileyici c&uuml;mleler d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum. İ&ccedil;imde tarif edemediğim bir gerginlik ve heyecan var. Birazdan teknik ve ışık ekibi otelin B2 katında bulunan balo salonuna bir st&uuml;dyo kuracak. Salonun bir &uuml;st katındaki spa b&ouml;l&uuml;m&uuml;ndeki havuzda da hummalı &ccedil;alışmalar başladı başlayacak. Su altı dalış ekibi, su altı ışık ekibi, su altı kameramanları... &ldquo;Su gibi ge&ccedil;sin&rdquo; diyorum i&ccedil;imden. Gece boyunca zihnimde b&uuml;y&uuml;tt&uuml;ğ&uuml;m birbirinden s&uuml;sl&uuml; c&uuml;mlelerden sıyrılıp en yalınına sığınıyorum. Su gibi olsun. Kapak yıldızımız <strong>Kıvan&ccedil; Tatlıtuğ</strong>&rsquo;un yaklaşık d&ouml;rt yıldır, kendi iradesiyle hi&ccedil;bir dergi &ccedil;ekiminde yer almamasını d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;k&ccedil;e daha bir i&ccedil;ten diliyorum bunu. Bir de Milano&rsquo;dan gelen İtalyan fotoğraf ekibi var tabii. Kıvan&ccedil; ile ilk kez &ccedil;alışacaklar. Ben de &ouml;yle... Genel tabloya baktığımda tatlı gerginliğimi haklı &ccedil;ıkaracak t&uuml;m unsurlar mevcut.</span></p>
  <div class="layoutArea">
    <p></p>
    <div class="column">
      <p></p>
      <p><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;"></span></p>
      <p></p>
      <p><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Set ekibi kalabalık. 40 kişiden fazlayız. &Ccedil;ekim programımız hazır. &Ouml;nce salonda kurulan st&uuml;dyoda beyaz ve siyah fonda, mavi ve kırmızı ışığın yoğun olduğu karelerimizi tamamlayacağız. Ardından su altı karelerini. Anlayacağınız en iyisini, pardon en zorunu sona saklıyoruz.&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Kıvan&ccedil;&rsquo;ın m&uuml;kemmeliyet&ccedil;i tavrı sekt&ouml;rdeki herkesin malumu. İ&ccedil;ine sinmediği takdirde ikna etmenin imkansız olduğu hepimizce biliniyor. Yaklaşık 11.00 gibi karnı burnunda eşi Başak Dizer ile otele giriş yaptıkları- nın bilgisi geliyor. Başak&rsquo;ın yanında olması Kıvan&ccedil;&rsquo;ı rahatlattığı gibi bize de rahat bir nefes aldırıyor. Merhabalaşmak i&ccedil;in odasına &ccedil;ıkıyorum. İlk el sıkıştığımız anda bile sahici. Olduğu gibi. &Ccedil;abası, numarası yok. Nere- deyse reklam filmi setinden &ccedil;ıkıp gelmesine ve set yorgunluğuna rağmen enerjisini hi&ccedil; d&uuml;ş&uuml;rm&uuml;yor. &ldquo;Heyecanlıyım. Dergi &ccedil;ekimi yapmayalı uzun bir s&uuml;re oldu. Su altı kareleri i&ccedil;in sabırsızlanıyorum.&rdquo; 12.00 gibi sette buluş- mak &uuml;zere odadan ayrılıyoruz. Balo salonuna kurulan st&uuml;dyoya beklediği- mizden erken iniyor Kıvan&ccedil;. Ya m&uuml;thiş disiplinli ya da bir an &ouml;nce bitmesini istiyor, diye d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum i&ccedil;imden.</span><br /><span></span></p>
      <p></p>
      <p><span>Test kareleri, bizim i&ccedil;in ısınma turudur her zaman. Objektif &ouml;n&uuml;ndeki kişinin m&uuml;mk&uuml;n olduğunca evde hissetmesine &ouml;zen g&ouml;steririz. Kıvan&ccedil;, fotoğraf&ccedil;ı Riccardo Apostolico ile ayak&uuml;st&uuml; sohbet ederken, fırsattan istifade Başak&rsquo;tan en sevdiği şarkıların listesini rica ediyorum. İkonik rock grupları başı &ccedil;ekiyor. İlk sırada Queen...&nbsp;Şarkıların tılsımı mı yoksa şans mı bizden yana bilemiyorum. İlk kareyi alır almaz, &ldquo;&Ccedil;ekebildiğimiz kadar &ccedil;ekelim, kendimizi sınırlamayalım. Enerjim y&uuml;ksek, iyi hissediyorum, d&uuml;şmesin&rdquo; diyor. &Ouml;yle ki kıyafet pazarlığına bile girmiyoruz. D&ouml;rt kıyafet ile a&ccedil;tığımız ihale sekize kadar &ccedil;ıkıyor.&nbsp;Kıvan&ccedil; poz verirken, bir ara g&ouml;zlerim Başak&rsquo;a takılıyor. Aralarındaki sevgi o kadar nazik ve &ouml;l&ccedil;&uuml;l&uuml; ki etkilenmemek m&uuml;mk&uuml;n değil. Her anı &ouml;zenle takip ediyor. Akışa m&uuml;dahale etmeden, sonsuz bir tutku ve hayranlıkla. Birbirlerinden besleniyorlar, birbirlerini besliyorlar.<br />Ertesi g&uuml;n evlerinde buluşuyoruz. İtiraf edeyim, bizzat Kıvan&ccedil; tarafından kahvaltıya davet edildiğim i&ccedil;in kendimi &ouml;zel hissediyorum. Şehrin g&uuml;r&uuml;lt&uuml;s&uuml;nden, kirinden, grisinden uzaklarda yeşilliklerle &ccedil;evrilmiş bir ormanın i&ccedil;inde k&uuml;t&uuml;k bir ev. Kıvan&ccedil;&rsquo;ın menajerliğini y&uuml;r&uuml;ten Gaye S&ouml;kmen ve Zerrin Ers&uuml; ile eş zamanlı varıyoruz. <strong>Gaye Hanım</strong> ve <strong>Zerrin Hanım</strong> i&ccedil;in oğulları gibi Kıvan&ccedil;. Dile kolay, neredeyse 20 yıldır birlikte &ccedil;alışıyorlar.</span></p>
    </div>
  </div>
</div>

Kıvanç Tatlıtuğ

<div class="page" title="Page 12">
  <div class="layoutArea">
    <div class="column">
      <p><span>&ldquo;Ben Başak&rsquo;ı her gün bambaşka türlü sevmeyi öğrendim. Çok sevmek yetmedi çünkü... Bir insanı sevmek onun mutluluğu için çaba gösterdiğinde başlıyor. Onun gözlerindeki mutluluğu hissettiğim vakit karnım doyuyor.&rdquo; </span><span>Kıvanç Tatlıtuğ</span></p>
    </div>
  </div>
</div>

<div class="page" title="Page 7">
  <div class="layoutArea">
    <div class="column"><span>Terasa kurulan kahvaltı sofrasına oturduğumuzda sanki T&uuml;rkiye&rsquo;nin en &uuml;nl&uuml; akt&ouml;r&uuml;yle r&ouml;portaj yapmaya değil de, bir aile sofrasına konuk olmuş gibi hissediyorum. Bah&ccedil;eden terasa &ccedil;ıkarken ilk olarak bizi k&ouml;pekler karşılıyor. <strong>Gen&ccedil;</strong>, <strong>İzmir</strong>, <strong>Mars</strong> ve <strong>&Ccedil;a&ccedil;a</strong>...&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Bah&ccedil;enin bir kısmında tavuklara &ouml;zel inşa edilmiş bir alan var. Yumurtalar organik. Yardımcıları değil bizzat kendisi topluyor. Diğer tarafta ise envai&ccedil;eşit sebzeler duruyor. Ekiminden yetiştirmesine her aşamasıyla kendisi ilgileniyor.</span><span>Yumurtamı nasıl yemek istediğimi sorduğunda, evde &ccedil;alışan bir yardımcının hazırlayacağını d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum doğal olarak. &Ccedil;ekinmeden, &ldquo;&Ccedil;ırpılmış severim&rdquo; diyorum. 10 dakikalığına ortadan kayboluyor Kıvan&ccedil;. Mutfağa gittiğini g&ouml;r&uuml;yorum. Masaya geldiğinde bizzat elleriyle hazırladığı &ccedil;ırpılmış yumurtayı tabaklarımıza servis ediyor. Bir ara Gaye Hanım&rsquo;a tarif verdiğini duyuyorum. Kıvan&ccedil;&rsquo;ın &ccedil;ırpılmış yumurtasının tarifini merak edenler bana ulaşabilirler. Şaka bir yana, hayatımda yediğim en iyi &ccedil;ırpılmış yumurtalardan biri. Net. Yarattığı d&uuml;nyayı tanıtırken etrafındaki herkesi iyi hissettirmeye &ccedil;alışan bir yanı var. Yeşille &ouml;r&uuml;lm&uuml;ş hayatlarını anlatırken, Başak&rsquo;ın başlarda doğayla i&ccedil; i&ccedil;e ge&ccedil;miş bir yaşama pek de sıcak bakmadığını s&ouml;yl&uuml;yor. &ldquo;Nişanta- şı&rsquo;ndan doğaya... Zor oldu ama şimdi bizden mutlusu yok!&rdquo;&nbsp;Masada yok yok. Kars&rsquo;tan gelen peynir, Zerrin Hanım&rsquo;ın hazırladığı&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">domatesli ezme, Kıvan&ccedil;&rsquo;ın yaptığı ekşi mayalı ekmekler... Afiyetle Kıvan&ccedil;&rsquo;ın elleriyle pişirdiği yumurtadan yerken -bunu birka&ccedil; kez daha tekrarlayabilirim- &ldquo;havadan sudan&rdquo;ın hava kısmını pas ge&ccedil;ip sudan giriyorum s&ouml;ze. Hem Kıvan&ccedil;&rsquo;ın hayatında hem başrol&uuml;nde olduğu yeni Netflix dizisi Yakamoz S-245&rsquo;te hem de dergi &ccedil;ekimimizde su &ouml;nemli bir rol oynuyor. &Ccedil;ekimden de &ouml;te, mayıs sayımızı suya adıyoruz. &ldquo;D&uuml;nyanın d&ouml;rtte &uuml;&ccedil;&uuml;. Canlıların en b&uuml;y&uuml;k hayat kaynağı. O kadar &ccedil;ok keşfedilmemiş y&ouml;n&uuml; var ki... Suda &ccedil;ok vakit ge&ccedil;iriyorum. Adana&rsquo;day- ken de suyla haşır neşir olmak i&ccedil;in s&uuml;rekli Mersin&rsquo;deki yazlığımıza giderdik&rdquo; diyor. Sudan yakın bir arkadaşını tarif edermiş gibi bahsedi- yor. &ldquo;Hi&ccedil; yormadı beni, hi&ccedil; &uuml;zmedi. Denize her girdiğimde su bana bambaşka bir tarafını g&ouml;steriyor. Son 10 yıldır yoğun bir şekilde d&uuml;ş&uuml;nmekten kendimi alıkoyamadığımı fark ettim.&rdquo; Ve ekliyor: &ldquo;Her saniye, şu an seninle bu r&ouml;portajı yaparken bile aklıma istemsizce bir sonraki g&uuml;n ne yapacağıma dair şeyler gelip gidebiliyor. &Ouml;zel bir şey de olabiliyor bu, k&ouml;peklerimle, işimle ilgili de... Her şey birbirine girebiliyor. D&uuml;ş&uuml;nmeden duramıyorum. Suda olduğum zaman, bilhassa daldığımda, o b&uuml;t&uuml;nc&uuml;l sessizlik hali tarifsiz. Aşağıdaki balıkların mercanları kopartarak yemiş oldukları yiyeceklerin sesini bile duyuyorsun. &Ccedil;ıt &ccedil;ıt &ccedil;ıt... &Ouml;yle bir b&uuml;t&uuml;nleşiyorsun ki her şeyi unutuyor- sun. Daldığım an her şeyi unuttuğum an işte. D&uuml;nya duruyor. O dakikalar i&ccedil;erisinde her şeyi dondurmak istiyorum.&rdquo;</span></div>
    <div class="column">
      <p><span>Hayatının şu d&ouml;neminde nehir mi okyanus mu? Şelale mi g&ouml;l m&uuml;? Merak ediyorum. &ldquo;Hepsinden var. Bazen en b&uuml;y&uuml;k okyanustan daha b&uuml;y&uuml;k bir hal alabiliyorum. Bazen d&uuml;nyadaki en azgın nehre d&ouml;n&uuml;şebiliyorum. Bazen de fazlasıyla dingin, bir sinek konsa onun titreşiminden ortaya &ccedil;ıkacak dalgayı g&ouml;rebileceğin kadar sakin bir g&ouml;l gibiyim. Hepsi var bende. Durgunluk, hareketlilik, &ccedil;ılgınlık, genişlik, k&uuml;&ccedil;&uuml;kl&uuml;k... Karışık.&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Sudan, suyla b&uuml;t&uuml;n olmaktan &ccedil;ok şey &ouml;ğrenmiş Kıvan&ccedil;. Başta durmayı. &ldquo;Ger&ccedil;ek anlamda durmak. Suyun dışına &ccedil;ıktıktan sonra da az &ouml;nce suyun altındayken yaşadığım şeyleri d&uuml;ş&uuml;nmeyi, hayal kurmayı... Suyun altında neler olduğunu, nelerle karşılaştığımı. Mercan neresindeydi? Ne kadar maviydi? Tekneye &ccedil;ıktığımda da o durma hissiyatını bir s&uuml;re yitirmediğimi fark ettim. Suyun dışında kolay kolay yapamadığım bir şey bu. Herhangi bir mevzuda uzun zaman kalamıyorum, toparlayamıyorum.&rdquo;&nbsp;Şu sıralar onu sığ veya derin, anlık veya k&ouml;kl&uuml; t&uuml;m d&uuml;ş&uuml;ncelerden alıkoyan bir başka meşgale de aş&ccedil;ılık... Yaptığı &ccedil;ırpılmış yumurta- nın lezzetini tatmasam ve Zerrin Hanım telefonunda bizzat Kıvan&ccedil;&rsquo;ın hazırladığı el a&ccedil;ması b&ouml;rekleri, &ccedil;&ouml;rekleri g&ouml;stermese inanmakta zorlanacağım. </span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">&ldquo;Aş&ccedil;ılığa başladım&rdquo; der demez a&ccedil;ık&ccedil;a soruyorum: &ldquo;D&uuml;ş&uuml;nmekten mi ka&ccedil;ıyorsun?&rdquo;&nbsp;</span></p>
      <p><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">&ldquo;İnsan d&uuml;ş&uuml;nmekten tabii ki ka&ccedil;ar. Ben de bazen ka&ccedil;ıyorum. Kafana neyin eseceğini, o esnada sana misafir olacak duygunun ne olduğunu bilmiyorsun ki! Zihnini boşaltman gerektiğini bilmene rağmen birtakım d&uuml;ş&uuml;nceler yine taciz ediyor. İnsanın kendini ve kendine bırakması gereken bir 10 dakikasının olması lazım. &Ccedil;evrendeki her şeyi durdura- bildiğin, hem g&uuml;r&uuml;lt&uuml; anlamında hem nesne anlamında her şeyin durduğu bir 10 dakika.&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Belki dediği gibi bir ka&ccedil;ış ama ben daha &ccedil;ok i&ccedil;indeki &uuml;retim tutkusu- nun zihnini bu denli meşgul ettiğine inanıyorum. Nereye giderse gitsin kendi d&uuml;nyasını, gezegenini yaratabilecek bir adam Kıvan&ccedil;. Bah&ccedil;esini &ccedil;iftliğe d&ouml;n&uuml;şt&uuml;rm&uuml;ş, mutfağını neredeyse bir şefin restoran mutfağına...&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">&ldquo;Mutfak aşkı sonradan &ccedil;ıktı. Dedem tatlıcıydı. &Ccedil;ok iyi tatlılar yapardı. Adana&rsquo;nın en tanınmış pastanelerinden bir tanesinin sahibiydi. Dedemden direkt bana ge&ccedil;miş bu yetenek. Daha iki yıl &ouml;nce aydım. İki sene evvel yumurta bile kırmazdım&rdquo; diyor, kırabildiğini ama kırmamayı tercih ettiğini not d&uuml;şerek.&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Temelinde i&ccedil;eriden gelen kendi kendine yetebilme duygusu var tabii. Asıl konfor orada başlıyor. &ldquo;Bug&uuml;n burada kendi kendine yetebiliyor olmak b&uuml;y&uuml;k bir olay. Hem erkek olarak hem de kadın olarak. Eşini, &ccedil;ocuklarını doyuruyor olman. G&uuml;zel yemek yapıyor olman, yetişebiliyor, yetiştirebiliyor olman...&rdquo;</span></p>
    </div>
  </div>
</div>

<div class="page" title="Page 21">
  <div class="layoutArea">
    <div class="column">
      <p><span>&ldquo;Bazen en büyük okyanustan daha büyük bir hal alabiliyorum. Bazen dünyadaki en azgın nehre dönüşebiliyorum. Bazen de fazlasıyla dingin, bir sinek konsa onun titreşiminden ortaya çıkacak dalgayı görebileceğin kadar sakin bir göl gibiyim. Hepsi var bende.&rdquo; </span><span>Kıvanç Tatlıtuğ</span></p>
    </div>
  </div>
</div>

<div class="page" title="Page 12">
  <p><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Hobi olarak başladığı her şeyde profesyonellik ve ciddiyet var. Elinin ucuyla yapmak deyimi onun l&uuml;gatında yazmıyor. &ldquo;Profesyonel basketbol hayatım bana bu disiplini kazandırdı. Sabah saat beşte Belgrad Ormanı&rsquo;nda 6 km koştuktan sonra o g&uuml;n&uuml;n i&ccedil;erisinde biraz uyuyup gidip ağırlık antrenmanı yapmak. Hemen arkasından biraz dinlenip top antrenmanına &ccedil;ıkmak ve o disiplini koruyabilmek, hayatın her alanında olması gereken bir şey.&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">İ&ccedil;erisinde yer aldığı her şeyi &ouml;nemsiyor. &Ouml;yle ki oyunculuk mesleğine başlar başlamaz bu alanda akademik eğitimini tamamlıyor. &ldquo;Bu meslekte kendime yatırım yapmak i&ccedil;in eğitimini almam, okulunu okumam şarttı. Bu, hem kendime hem de işime duyduğum saygı. Beni &ccedil;ok geliştirdi.&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Tam ondaki bu olgunluğun sırrını sormaya hazırlanacak, hi&ccedil; mi havaya girmez insan diyecekken, karşımda oturan Başak g&uuml;lmeye başlıyor. İkimiz de Kıvan&ccedil;&rsquo;ın vereceği cevabı duymak i&ccedil;in sabırsızlanıyoruz. &ldquo;Başak da aynı şeyi s&ouml;yl&uuml;yor, o da şaşkın. Bedenimin bu zamanda, ruhumun ise 70&rsquo;lerde, 80&rsquo;lerde kaldığını d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yor&rdquo; diyor, tebess&uuml;m ederek. Ailedeki en sakin tip kendisiymiş. Her şeyi s&uuml;rekli d&uuml;ş&uuml;n&uuml;r ve tartarmış. Adana&rsquo;da toprak k&uuml;lt&uuml;r&uuml;yle yetişip yoğrulmanın olumlu etkileri olarak yorumluyorum bu durumu. Ayakları ziyadesiyle yere basıyor. &ldquo;Adana&rsquo;da almış olduğum k&uuml;lt&uuml;r &ccedil;ok &ouml;nemli. Benim temelle</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">rimi oluşturdu. Sessiz sakin bir &ccedil;ocuktum ama gerektiğinde g&ouml;ze g&ouml;z dişe diş kavga da ederdim.&rdquo;</span></p>
  <div class="layoutArea">
    <p></p>
    <div class="column">
      <p></p>
      <div class="page" title="Page 12">
        <p></p>
        <div class="layoutArea">
          <p></p>
          <div class="column">
            <p></p>
            <p><span>Şu kahvaltıyı sindirebilmek i&ccedil;in bile bir efor ve zaman gerekiyor. Bunca ş&ouml;hreti bu yaşta bu kadar doğru sindirebilmek pes dedirtiyor.&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Kendi &ouml;zel hayatını bir d&uuml;zen &uuml;zerine inşa etse de, d&uuml;zene karşı &ccedil;ıkan, kalıplaşmış ş&ouml;hret tanımlarını baştan yazan, bir ş&ouml;hretten beklediğimiz rollere sığmayan, d&uuml;zen karşıtı bir yanı da var. &ldquo;Okul &ccedil;ağlarımda da d&uuml;zene karşı gelirdim hep. Kravat bile takmazdım. Sistemin dışında durmak gibi bir i&ccedil;g&uuml;d&uuml;m vardı. Dediğim gibi gerektiğinde kavga da ederdim. Kavgacıydım biraz&rdquo; diyor haylaz bir ifadeyle. Aslında &ccedil;ok değişmiş sayılmaz. Tercih ettiği minimal hayat da yer aldığı &uuml;n &ccedil;emberinin pek uzağında... &ldquo;&Ouml;nemsiz geliyor&rdquo; diyor ş&ouml;hret s&ouml;zc&uuml;- ğ&uuml;n&uuml; duyduğunda ve ekliyor: &ldquo;Hayatta her şey gerektiği kadar &ouml;nemli. Atomu par&ccedil;alamıyorum. Sinema ve dizi yapıyorum. O esnada ne yapıyorsam, o kadar &ouml;nemli. Oyunculuk ve ş&ouml;hret hayatımın y&uuml;zde beşlik bir dilimini kaplıyor. Kalan y&uuml;zdesi ise kimsenin bilmediği tarafım. İşimi iyi yapmaya &ccedil;alışıyorum, hakkını vermeye &ouml;zen g&ouml;steri- yorum. Hayat &ccedil;ok kısa... Oyunculuktan sıkılırsam bırakırım. Şu an aş&ccedil;ılığı seviyorum, yarın başka bir şey sevebilirim. Neyi daha &ccedil;ok seversem ona odaklanırım. Hayat benim i&ccedil;in bu kadar basit. Ken- dimce &ccedil;er&ccedil;evesi olmayan bir adamım. Planlı projeli yaşamıyorum.&rdquo; Sosyal medyada da &ccedil;ok az g&ouml;r&uuml;yoruz onu. Deyim yerindeyse, 40&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">yılda bir paylaşım yapıyor. &ldquo;Hi&ccedil; sevmiyorum&rdquo; diye giriyor s&ouml;ze. Gerekliliğinin ve iyi y&ouml;nlerinin ise farkında. &ldquo;Sosyal medya d&uuml;nyayı &ccedil;ok k&uuml;&ccedil;&uuml;lten, insanları birbirine yaklaştıran, mesafe, zaman ve yer gibi kavramları &ouml;nemsiz kılan bir oluşum. İletişimi y&uuml;ksek, etkileşimi &ccedil;arpıcı; ama ben &ouml;zel yaşantımın paylaşılmasını sevmiyorum. Zaten &ouml;zel yaşantım istesem de istemesem de dışarıya &ccedil;ıktığım zaman &ccedil;ekiliyor. Se&ccedil;im hakkım olsaydı tabii ki &ccedil;ekilmemeyi tercih ederdim. &lsquo;&Uuml;nl&uuml; olmayı sen se&ccedil;tin, o y&uuml;zden &ccedil;ekilmeyi de kabul edeceksin&rsquo; diyenler var. &Uuml;nl&uuml; olmayı ben se&ccedil;tim ama bu kadar &uuml;nl&uuml; olmak gibi bir hayalim yoktu belki. &Uuml;nl&uuml; olduğum i&ccedil;in &ccedil;ekiliyorum, yeterince g&ouml;z &ouml;n&uuml;ndeyim ve sosyal medyayı bir par&ccedil;a az kullanıp dengelemek istiyorum. Yemeğin tuzunu biberini dengelemek gibi bir şey. Yer yer paylaşım yapmak hoşuma gidiyor.&rdquo;</span></p>
            <p></p>
            <div class="page" title="Page 12">
              <p></p>
              <div class="layoutArea">
                <p></p>
                <div class="column">
                  <p></p>
                  <p><span>Bir paylaşım yapıyor, sosyal medya yıkılıyor, rekor kırıyor. Dile getirdi- ğimde cevabı tam Kıvan&ccedil;&rsquo;lık. &ldquo;Az paylaştığım i&ccedil;in olabilir.&rdquo;&nbsp;Yararlı taraflarını da sıralıyor sonra, kullananlara ve sevenlere haksızlık yapmamak i&ccedil;in ama yıldızı barışmıyor belli... &ldquo;İnsanlar yapmış olduğu yeni d&uuml;nya mesleklerini sosyal medyada tanıtıyorlar. Etkileşim ve farkındalık yaratmak, yaptıklarını duyurmak i&ccedil;in ehemmiyetli. Diğer yandan i&ccedil;erisinde bir o kadar toksik barındırıyor. G&uuml;n&uuml;m&uuml;zde posta kodumuz dijital d&uuml;nya. Bir bakıyorsun d&uuml;nyanın bir ucundan gelen&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">mesaj seni keyiflendirebildiği gibi &uuml;zebiliyor. İnsanların buna m&uuml;saade etmemesi gerekiyor. Ben yıllardır yorumlara bakmıyorum, asla. Hi&ccedil; ilgilenmiyorum. Ayrıca benim i&ccedil;in birini sevmek, yaptığı b&uuml;t&uuml;n şeyleri otomatik olarak sevmeyi beraberinde getiriyor. Bunu da anca şimdi &ouml;ğrendim. Her zaman bu olgunlukta değildim.&rdquo;</span></p>
                  <p></p>
                  <div class="page" title="Page 12">
                    <p></p>
                    <div class="layoutArea">
                      <p></p>
                      <div class="column">
                        <p></p>
                        <p><span>Lin&ccedil; k&uuml;lt&uuml;r&uuml;ne hi&ccedil;bir zaman prim vermediğinin de altını &ccedil;iziyor. &ldquo;Keyifsiz olan tarafları reddediyorum. Bana değmiyor, dokunmuyor, ge&ccedil;miyor. G&uuml;ndelik bir&ccedil;ok şeyden halihazırda &ccedil;ok&ccedil;a etkileniyorum. Sosyal medya aklıma bile gelmiyor. Duygusal olarak bir&ccedil;ok şeye maruz kalıyoruz g&uuml;n i&ccedil;erisinde. Sosyal medyaya fotoğraf koyup paylaştığı fotoğrafı takip eden insanlar var mesela... Neyse... Hayat ge&ccedil;iyor bak. &Uuml;&ccedil; saniye &ouml;nce konuştuğumuz diyalog ge&ccedil;ti gitti.&rdquo; Hayatı katlanabilir kılan, daha yumuşak ge&ccedil;mesini sağlayan en kıymetli şeylerden biri umut. Her ge&ccedil;en g&uuml;n d&uuml;nyada umudun biraz daha yitip gittiğine tanık olmak &uuml;z&uuml;yor. İnsan hakları ihlallerinden doğa tahribatlarına, hayvanlara yapılan eziyetten burnumuzun dibinde &ccedil;ıkan savaşlara...<br />&ldquo;Bu &ccedil;ok uzun bir konu... Komşu &uuml;lkelerimizden bir tanesi savaşın i&ccedil;erisinde ve biz 2022&rsquo;deyiz! Bu kadar robotlaşmış bir şekilde savaşa girebiliyorsa insanoğlu, aklına gelecek her t&uuml;rl&uuml; şiddetin olabilmesi m&uuml;mk&uuml;n. Şiddetin en &uuml;st&uuml;n&uuml; yaşıyoruz. Bu hi&ccedil;bir zaman bitmeyecek. Bitsin diye dua ediyorum ama nasıl bitecek ben de bilmiyorum, inan.</span></p>
                      </div>
                    </div>
                  </div>
                </div>
              </div>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </div>
  </div>
</div>

<div class="page" title="Page 24">
  <div class="layoutArea">
    <div class="column">
      <p><span>&ldquo;Eskisi kadar umutlu olmadığımızı hissediyorum bir dünya vatandaşı olarak. Bu iklimde gençler mümkün olduğu kadar gerçekten sevdikleri şeyi yapsınlar... Umut anca böyle yeşerir. Bir şeyi zorla yapmasınlar. Ben hayatım boyunca hiçbir şeyi planlı programlı yapmadım. Buna ne dersen de. Belki şans benim yanımdaydı, belki fiziğimden dolayı avantajlı konumdaydım ama hiçbir şekilde düzenin bir parçası olmadım.&rdquo; </span><span>Kıvanç Tatlıtuğ</span></p>
    </div>
  </div>
</div>

<div class="page" title="Page 21">
  <div class="layoutArea">
    <div class="column"><span>&Uuml;lkece, hatta d&uuml;nyaca hi&ccedil; olmadığımız kadar gerginiz. Eskisi kadar umutlu olmadığımızı hissediyorum bir d&uuml;nya vatandaşı olarak. Bu iklimde gen&ccedil;ler m&uuml;mk&uuml;n olduğu kadar ger&ccedil;ekten sevdikleri şeyi yapsınlar. Umut anca b&ouml;yle yeşerir. Bir şeyi zorla yapmasınlar. Ben hayatım boyunca hi&ccedil;bir şeyi planlı programlı yapmadım. Buna ne dersen de. Belki şans benim yanımdaydı belki fiziğimden dolayı avantajlı konumdaydım ama hi&ccedil;bir şekilde d&uuml;zenin bir par&ccedil;ası olmadım.&rdquo;</span> <span><strong>Netflix</strong> yapımı olan <strong>Yakamoz S-245</strong> dizisinde de insanlığa olan umudun bitmeyeceğine dair bir mesaj veriliyor. Dizide deniz bilimci ve dalgı&ccedil; olan Arman karakterine hayat vermesi tesad&uuml;f değil. Diziden konuşurken heyecanlanıyor. Daha &ouml;nce denenmemiş yeni bir yapımda yer almak tazelemiş onu. &ldquo;Bug&uuml;ne kadar yapmış olduğum ne varsa tam tersi. Bilim kurgu. G&uuml;neş ışınlarının insanlara vermiş olduğu zararı konu alıyor. Hayatta kalmak, tutunmak, bir avu&ccedil; insanın deniz altına sığınması... Bir deniz araştırma ekibi, sadece beş kişi ve bu ekiple birlikte denizaltı askerleri... G&ouml;revleri bitmiş, tek misyonları ayakta kalmak.&rdquo;<br /></span></div>
    <div class="column"><span>Karaktere hazırlanması iki ay s&uuml;rm&uuml;ş. &ldquo;Arman suyla &ccedil;ok i&ccedil; i&ccedil;e bir karakter. Suya g&ouml;n&uuml;l vermiş, suyla iletişimi &ccedil;ok fazla olmuş insanların&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">hayatta bir par&ccedil;a daha dingin olduğuna inanıyorum. &lsquo;Hi&ccedil;bir şey yapmasan bile v&uuml;cudunu suya dokundur, o elektrik gitsin&rsquo; derler. Ortak noktamızın su olması, karakteri daha iyi anlamamı sağladı.&rdquo; Setle alakalı unutamadığı tek şey suyun soğukluğu. Donmuş resmen. &ldquo;&Ccedil;ok soğuktu. Ki ben kolay kolay &uuml;ş&uuml;mem normalde. Tanka girmek zorunda kaldığımız bir sahnemiz var, balık adam kıyafeti giyiyoruz. Senaryo gereği denizaltımızda oluşan bir komplikasyon sonucu denizaltından &ccedil;ıkıp tamir etmemiz lazım. Buz gibi suyun i&ccedil;erisinde o kıyafetlerle ne kadar &uuml;ş&uuml;d&uuml;ğ&uuml;m&uuml; anlatamam. Balık adam kıyafetimin bir yerinde ka&ccedil;ak vardı diye tahmin ediyorum. İki g&uuml;n kendime gelemedim.&rdquo;</span>
      <div class="page" title="Page 21">
        <div class="layoutArea">
          <div class="column"><span></span></div>
          <div class="column"><span>Niye ısıtılmış suda &ccedil;ekilmediğini sorgularken teknik olarak ısıtma imkanları olsa da buhar &ccedil;ıkacağı i&ccedil;in organik durmayacağını a&ccedil;ıklıyor. &ldquo;Sinema bunu yemez. Sahici durmaz.&rdquo;<br /><strong>Tolga Kara&ccedil;elik</strong> ve <strong>Umut Aral</strong>. Dizinin iki y&ouml;netmeni var. İlk &uuml;&ccedil; b&ouml;l&uuml;- m&uuml;n&uuml; Kara&ccedil;elik, diğerlerini Aral &ccedil;ekmiş. &ldquo;İki ayrı y&ouml;netmenle &ccedil;alışmak, iki ayrı y&ouml;netmenin g&ouml;z&uuml;ne ve vizyonuna ortak olmak apayrı bir tecr&uuml;be. Başlarda zorlanacağımı tahmin etmiştim. &Ouml;yle olmadı. İş zaten belli bir yere kadar oturmuştu. &Ouml;zellikle d&ouml;rd&uuml;nc&uuml; b&ouml;l&uuml;mden sonra başrol, yaratılan d&uuml;nyanın kendisi oluyor. Dizide kullanılan mavi renk ışığı, başlı başına bir karakter mesela. Herkes o karaktere hizmet&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">ediyor. Akarak gidiyor.&rdquo; Dizideki mavi ışık kullanımı Kıvan&ccedil;&rsquo;ın anlattığı kadar var. Biz de dergi &ccedil;ekiminde bu ışıktan ilham alıyoruz.&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Gelelim eğlenceli bir olasılık oyununa. Denizaltında esir kalma senaryosunun ger&ccedil;ek olduğunu d&uuml;ş&uuml;nmesini istiyorum. &ldquo;Hadi diziyi ger&ccedil;ek hayata uyarlayalım. Bir denizaltında yaşamaya mahkumsun. Yanına kimleri alırdın?&rdquo;&nbsp;</span>
            <div class="page" title="Page 21">
              <div class="layoutArea">
                <div class="column"><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">&ldquo;Başak&rsquo;ı, oğlumuzu, k&ouml;peklerimizi ve kedilerimizi alırdım&rdquo; diyor teredd&uuml;t etmeden. Şaşırtmıyor.</span><span>Dergi &ccedil;ekiminde bizim de dizi setinden bir eksiğimiz kalmadı. Biz de Kıvan&ccedil;&rsquo;ı suda &uuml;ş&uuml;tt&uuml;k... &ldquo;&Uuml;ş&uuml;d&uuml;m biraz ama değdi. D&ouml;rt yıldır dergi &ccedil;ekimi yapmıyorum. Her şey birbirini tekrar ediyor. Aynı şeyler, aynı pozlar. Bu arada benim bu kadar kendimi a&ccedil;mam, konuşmam mucize. İnsanlar g&uuml;ndelik yaşantımda ne yaptığımı bilmek zorunda değiller, ekranda g&ouml;rd&uuml;kleri kadarı kafi. Bu &ccedil;ekim bana &ccedil;ok değişik geldi. Sete geldiğim zaman enerjiden &ccedil;ok etkilendim. Hoşuma gitti... O kadar g&uuml;zel hazırlanmıştınız ki &ccedil;ok memnun kaldım.&rdquo;&nbsp;</span> <span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">T&uuml;ketimin dibine vurduğumuz, duyguları, aşkı, sevgiyi ve saygıyı &uuml;r&uuml;n gibi t&uuml;kettiğimiz bir d&ouml;nemde, yazının başında anlattığım gibi Kıvan&ccedil; ve Başak&rsquo;ın enerjisine sette şahit olduğumda aşka dair umudum yeşerdi. Bir &ccedil;ift birbirini anca bu kadar &ouml;l&ccedil;&uuml;l&uuml;, b&ouml;yle tutkulu sevebilir.&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Aşkın sırrı nedir gibi klişe bir soru sormayacağım elbette ama bu bağın g&uuml;c&uuml;n&uuml;, yıllar ge&ccedil;mesine rağmen birbirlerine aynı heyecanla bakabil- melerinin sırrını da merak ediyorum. &ldquo;Bu r&ouml;portajı 10 sene &ouml;nce yapıyor olsaydık bu soruların hi&ccedil;birine cevap vermezdim. Ben hayatımda almış olduğum kararlarda &ccedil;ok doğru bir adam olamadım. Mantığımla karar vermekte zorlandım hep. Duygusuyla y&ouml;nlenen, karar veren bir insanım. Hayatımdaki en b&uuml;y&uuml;k konfor Başak. O kararlarını mantığıyla alıyor. Duyguyla verilen kararların uzun vadede yanlış olabileceğine inanıyor. Hayatta beni dengeleyen kişidir Başak. İnsanların birbirlerine alan a&ccedil;ması lazım. Alan a&ccedil;mak basit bir kelime gibi tınlasa da b&uuml;t&uuml;n ilişkinin konforunu, refahını, insanların birbirine duyduğu aşkı ve hayranlığı besliyor. Hep su d&ouml;ken hep filizlendiren, yeşerten bir şey.&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Romantik bir adam olduğunu tahmin etsem de Başak&rsquo;ı nasıl sevdiğini tarif ederken kurduğu c&uuml;mlelerden g&ouml;zlerim yaşarıyor. &ldquo;Ben Başak&rsquo;ı her g&uuml;n bambaşka t&uuml;rl&uuml; sevmeyi &ouml;ğrendim. &Ccedil;ok sevmek yetmedi &ccedil;&uuml;nk&uuml;... Bir insanı sevmek, onun mutluluğu i&ccedil;in &ccedil;aba g&ouml;sterdiğinde başlıyor. Onun g&ouml;zlerindeki mutluluğu hissettiğim vakit karnım doyuyor. Bu &ouml;yle bir şey. Onun yapmış olduğu şeyleri, se&ccedil;imlerini desteklemek en &ouml;nemlisi. Yoksa herkes evleniyor. Evleniyorsun işte... Devamını getirebilmek asıl mesele.&rdquo;</span>
                  <div class="page" title="Page 23">
                    <div class="layoutArea">
                      <div class="column"></div>
                      <div class="column"><span>Artık hayatlarının manşetinde annelik ve babalık var. Bu r&ouml;portaj ve &ccedil;ekim yayınlandığında Kurt Efe doğmuş olacak. Umarım b&uuml;y&uuml;d&uuml;- ğ&uuml;nde okur ve anne baba konusunda ne kadar şanslı olduğunu bir kez daha anlar. Bu arada babalık Kıvan&ccedil;&rsquo;ı d&ouml;n&uuml;şt&uuml;rmeye başlamış bile. &ldquo;Diyorlar ki erkekler &ccedil;ocukları doğmadan babalık hissiyatına giremez- ler. Bende tam tersi oldu. Başak&rsquo;ın karnının b&uuml;y&uuml;d&uuml;ğ&uuml;n&uuml; hissediyorum. Karnı g&ouml;zlerimin &ouml;n&uuml;nde b&uuml;y&uuml;rken benim o hissiyata girememem m&uuml;mk&uuml;n m&uuml; sence? D&ouml;n&uuml;şmeye başladım. &Ccedil;ekmiş olduğu sıkıntıyı kendi bedenimde hissetmeye başladım. B&uuml;y&uuml;l&uuml; bir şey...&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Aklı s&uuml;rekli d&uuml;ş&uuml;nen, kuran bir adam i&ccedil;in babalık biraz da kaygılı bir s&uuml;re&ccedil; olmalı. &ldquo;Kaygılı bir tiptim, evet. Endişeliydim. Baba olmanın beni daha kaygılı bir insana d&ouml;n&uuml;şt&uuml;receğini d&uuml;ş&uuml;nd&uuml;m fakat m&uuml;jdeyi aldığımdan bu yana t&uuml;m endişelerim defolup gitti.&rdquo;&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">Kuşak araştırmaları, markalar, sosyologlar, psikologlar herkes yeni jenerasyonu anlamanın, yeni nesli yorumlamanın peşinde. Yeni d&uuml;nya d&uuml;zeninde &ccedil;ocuk yetiştirecek bir baba olarak gelecek kuşağa dair fikirlerini &ouml;ğrenmek istiyorum. &ldquo;Farklı bir jenerasyon geliyor. Yakalamak lazım. Onların konuşmuş olduğu dile yakın olmamız şart. Sadece baba olan bir Kıvan&ccedil; olarak konuşmuyorum. Yeniliğe ve yeni nesle her t&uuml;rl&uuml; hitap etmeliyiz.&rdquo;&nbsp;</span> <span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">&ldquo;Peki ya teknolojik cihazların insanlaşması, insanların cihazlaşması korkutmuyor mu seni?&rdquo; diye soruyorum. Anne babamızın doğum g&uuml;n&uuml;n&uuml; bile Facebook hatırlatıyor. Anılarımızı arşivlemeyi unuttuk derken Zerrin Hanım hepimizi g&uuml;ld&uuml;ren bir hatırlatma yapıyor. &ldquo;Ona Facebook hatırlatmıyordur ki, kullanmıyor.&rdquo;</span> <span>Bu r&ouml;portaj aracılığıyla şimdiden m&uuml;jdeyi vereyim. İleride Kıvan&ccedil;&rsquo;ı y&ouml;netmen koltuğunda, senaryo yazarken, hatta yapımcılık yaparken g&ouml;rmemiz an meselesi. Sekt&ouml;rde bir değişim, d&ouml;n&uuml;ş&uuml;m hayal ediyor. Netflix gibi global akt&ouml;rlerin varlığından umutlu. &ldquo;Amerikan k&uuml;lt&uuml;r&uuml;n&uuml; &ccedil;ok iyi bilerek daha doğrusu hi&ccedil;bir şey bilmeyerek, onlar hangi par&ccedil;asını g&ouml;stermek istiyorlarsa, o par&ccedil;aları g&ouml;rerek b&uuml;y&uuml;d&uuml;k. Amerikan hikayeleri basitleşmeye ve klişeleşmeye başladı. Basit bir aile babasından kahraman yaratılabiliyor, &ccedil;&uuml;nk&uuml; ambalajları &ccedil;ok iyi. Teknik yeterlilikte d&uuml;nyanın en &uuml;st d&uuml;zeyi olduğu i&ccedil;in rafa koyup satabiliyor. Hikaye olarak derin bulmuyorum. Artık dijital platformlar sayesinde bambaşka &uuml;lkelerin hikayelerini izliyoruz. Dizilerin, filmlerin yayınlanmış olduğu platformlar &ccedil;oğaldık&ccedil;a d&uuml;nyanın bir ucundaki insanlar bizleri g&ouml;rebiliyor, tanıyabiliyor. Bu bağlamda alan daraldı, iyi oldu. Uzaklık mesafesi kalmadı. Bizim de harika hikayelerimiz var.&rdquo; Yapımlar, yapımcılar, &ouml;zg&uuml;nl&uuml;k ve hikayelerden konuşunca yıllar &ouml;nce <strong>Martin Scorsese</strong> ile bir &ouml;d&uuml;l t&ouml;reninde bir araya geldiği anısını anlatıyor. &ldquo;Scorsese&rsquo;ye tanıdığı T&uuml;rk y&ouml;netmen olup olmadığını, en sevdiği T&uuml;rk filminin hangisi olduğunu ve y&ouml;netmek istediği bir hikayeyi sordum. Hi&ccedil; d&uuml;ş&uuml;nmeden Metin Aksan&rsquo;dan Susuz Yaz, Fatih Akın ve bir Osmanlı hikayesi cevabını verdi. Demem o ki, bizdeki zenginliği g&ouml;rebiliyor, hazineyi biliyor. Bizde yapılacak &ccedil;ok şey var, daha biz yapmadık bile.&rdquo;</span> <span>Kıvan&ccedil;&rsquo;ın g&ouml;z&uuml;nden, kaleminden s&uuml;z&uuml;lecek hikayeler i&ccedil;in sabırsızlanıyorum.<br />&ldquo;Bir par&ccedil;ası olayım yeter. O tekeri bir şekilde sinema adına&nbsp;</span><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-style: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;">d&ouml;nd&uuml;rebiliyor olmak, &uuml;retebiliyor olmak &ccedil;ok kıymetli. Umutluyum bu konuda... Yapımcılık, senaryo, oyunculuk... &Uuml;retebilmek lazım, illa ben oynamak durumunda değilim. Bir sinemasever olarak, oraya kendi &ccedil;apımda hizmet etmek istiyorum.&rdquo;</span></div>
                      <div class="column"><em><span style="font-family: inherit; font-size: inherit; font-variant-caps: inherit; letter-spacing: 0px;"><strong>Kurt Efe</strong>&rsquo;ye minik bir not: D&uuml;nyaya hoş geldin! Yolun mavilerle, yeşillerle dolsun. Tıpkı biricik annen, baban ve mayıs sayımızın sloganı gibi &lsquo;Su gibi ol!&rsquo;</span></em></div>
                      <div class="column">
                        <pre>MODA DİREKT&Ouml;R&Uuml; VE R&Ouml;PORTAJ İNAN KIRDEMİR&nbsp;<br />STİL DİREKT&Ouml;R&Uuml; İPEK ERSOY&nbsp;<br />FOTOĞRAF RICCARDO APOSTOLICO&nbsp;<br />SANAT Y&Ouml;NETMENİ MAHA HAIDER<br />Sa&ccedil; Sedat Temur/ Elixir &uuml;r&uuml;nleri ile M<br />Makyaj Ece Birsen<br />Makyaj Asistanı Bet&uuml;l Deveci<br />Moda Ekibi Asistanı Ece Altun<br />Fotoğraf Asistanları Lorenzo Gerli, Angelo Altamura, Carola Carera<br />Post Prod&uuml;ksiyon Sezer Arıcı&nbsp;<br />Prod&uuml;ksiyon Armağan Merve Bilgin&nbsp;<br />Prod&uuml;ksiyon Asistanı Alina Brezovskaya&nbsp;<br />Prop Eyl&uuml;l G&uuml;naydınlar/ Ait İstanbul Mekan Shangri-La Bosphorus</pre>
                      </div>
                    </div>
                  </div>
                </div>
              </div>
            </div>
          </div>
        </div>
      </div>
    </div>
  </div>
</div>

Kıvanç Tatlıtuğ'un dünyasına misafir oluyoruz

Tags

Tavsiye edilen içerikler

MODA

Yaz aylarının ışıltı dozu yüksek üyesi

MODA

Yaz aylarının neşe dozu yüksek üyesi

MODA

Louis Vuitton 2024 yazı için "Flight Mode" koleksiyonunu tanıtıyor

GÜZELLİK

Yüksek koruma: Yakın zamanda listenize eklemeniz gereken güneş koruyucular

LIFESTYLE

Pedro Almodóvar’ın yeni filmi “The Room Next Door” hakkında bilmeniz gerekenler

MODA

Loro Piana 2024 İlkbahar-Yaz koleksiyonu

MODA

Hedi Slimane LVMH'nin yeni kreatif direktörü olabilir mi?

LIFESTYLE

#KalptenTasarımlar eğitime destek oluyor