İlkbahar sayısında odağımıza aldığımız "referanslar" temasından yola &ccedil;ıkarak kapak yıldızımız Ş&uuml;kr&uuml; &Ouml;zyıldız'ın heybesindeki nice yeteneklerin peşine d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yoruz.&nbsp;

Oyunculuk, belli bir oranda kontrolle alakalı. Bilmekle, anı ka&ccedil;ırmamakla, orada olmakla&hellip; Bir akt&ouml;r&uuml;n g&ouml;revi ise yazılmış kelimeleri oynamaktan &ouml;te, o kelimeleri sahneye, karaktere d&ouml;n&uuml;şt&uuml;rmek olsa gerek. Ya da bir başka deyişle, &ouml;nce t&uuml;m kuralları &ouml;ğrenip sonra hepsini unutmak demek. Haftalarca, aylarca hazırlandıktan sonra o sahneye &ccedil;ıkmak ve &ccedil;ıktığın anda her ihtimale a&ccedil;ık kılmak. &Ccedil;&uuml;nk&uuml; geleceği bilmek bir akt&ouml;r i&ccedil;in en istenmeyen şey olabilir. Belki de bir akt&ouml;r&uuml;n kendine verebileceği en b&uuml;y&uuml;k hediye, kendini şaşırtmak.
Ş&uuml;kr&uuml; &Ouml;zyıldız&rsquo;la yıllar &ouml;nce bir tiyatro sahnesinde tanıştım. Bir oyuncuyla &ouml;nce tiyatro sahnesinde tanışınca başka bir aşinalık, sıcaklık, beklenti oluşuyor bende. Ş&uuml;kr&uuml; &Ouml;zyıldız&rsquo;ın bundan 10 yıl &ouml;nce, Oyun At&ouml;lyesi sahnesinde Kim Korkar Hain Kurttan&rsquo;daki Nick karakteriyle karşıma &ccedil;ıktığı g&uuml;n&uuml; anımsıyorum. O g&uuml;nden beri de g&ouml;zlerim onu sahnede arıyor. Ge&ccedil;tiğimiz 10 yılda Ş&uuml;kr&uuml; bana, o g&uuml;n o salondakilere ve onunla tanışacak t&uuml;m izleyenlerine heybesinde Nick&rsquo;ten &ccedil;ok daha fazlası olduğunu g&ouml;sterdi.
Ne tesad&uuml;ft&uuml;r ki, kapak r&ouml;portajı i&ccedil;in Ş&uuml;kr&uuml; ile doğum g&uuml;n&uuml;nde buluşuyoruz, sakin bir Pazar sabahı. Kim Korkar Hain Kurttan ile a&ccedil;ıyorum s&ouml;z&uuml;, 10 yıl gecikmiş bir şekilde de olsa kutlamalıyım. Alice M&uuml;zikali, Ş&uuml;kr&uuml; &Ouml;zyıldız&rsquo;ın sahneye son &ccedil;ıktığı proje oldu ama o heyecanın kursağında kaldığını, sahnede yeniden deşarj olması gerektiğini s&ouml;yl&uuml;yor. &ldquo;Olsun &ccedil;ok istiyorum. Yine doğru bir projeyle, i&ccedil;ime sinen bir metinle ve iyi bir ekiple ben yeniden tiyatroya d&ouml;neceğim. Tiyatronun hissi &ccedil;ok başka.&rdquo;

Birbiriyle ilk kez tanışan iki insan i&ccedil;in, uğraştıkları işler, dertleri, meseleleri de yakınsa eğer, g&uuml;n&uuml;m&uuml;zde duygudaşlık kurmanın en iyi yollarından biri dizi ve filmler. Ş&uuml;kr&uuml; ile bizi ilk bağlayan k&ouml;pr&uuml; The Boys dizisi oluyor. Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;n&uuml;n dizinin sıkı bir hayranı olduğunu &ouml;ğrendiğimden keskin bir ge&ccedil;işle tiyatrodan The Boys&rsquo;a kırıyoruz d&uuml;meni. Ben de hi&ccedil; boş değilim diziye karşı, d&uuml;ş&uuml;n&uuml;n ki ilk b&ouml;l&uuml;m&uuml;ne 10 puan vermiştim IMDb&rsquo;de. Yaşayan bilir, 10 duygusal bir puandır. Bunu duyunca &ldquo;Sen b&ouml;l&uuml;m b&ouml;l&uuml;m puanlıyor musun?&rdquo; diye şaşırıyor. Benim i&ccedil;in IMDb&rsquo;nin bir izleme g&uuml;ncesi olduğunu, ne izlediğimi anca b&ouml;l&uuml;m b&ouml;l&uuml;m puanladığımda takip edebildiğimi s&ouml;yl&uuml;yorum. O da puanlayanlardan ama b&ouml;l&uuml;mleri değil, projenin genelini puanlıyormuş. &ldquo;İzlediğim bir diziyi asla unutmuyorum ama IMDb&rsquo;yi her zaman bir referans olarak kullanıyorum. Doğruya doğru. Ben de b&ouml;l&uuml;mlerin puanlarına bakıyorum ki kreşendosunu anlayayım, kendimi ona g&ouml;re bir beklentiye sokayım. Sonlara doğru d&uuml;ş&uuml;yorsa &lsquo;Abi hi&ccedil; başlamasak mı acaba?&rsquo; diye d&uuml;ş&uuml;n&uuml;yorum.&rdquo; Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;y&uuml; en iyi ben anlarım: Ben puanlarla yaşıyorum&hellip; The Boys&rsquo;un yeni sezonunu beklerken bu sene dizinin spin-off&rsquo;u Gen V bolca konuşuldu. İkimizin de izleme listesinde olan ama hen&uuml;z sıra gelmeyen projelerden&hellip; O listenin &uuml;st basamaklarında yer alanlara geliyor laf, son d&ouml;nemde izleyip akılda kalanlara. &ldquo;Invincible&rsquo;ı &ccedil;ok seviyorum ben, ikinci sezonun ilk d&ouml;rt b&ouml;l&uuml;m&uuml; yayınlandı ve yine &ccedil;ok iyiydi. Başta sana sezon sonunun spoiler&rsquo;ını verdi. Verdiği spoiler &ccedil;ok acayip, hikayenin hi&ccedil; gitmemesi gereken bir yer ve şimdi insan merak ediyor acaba oraya nasıl ulaşacağız diye.&rdquo; Invincible ger&ccedil;ekten son yılların en enteresan yetişkin animasyonlarından biri. The Walking Dead&rsquo;in de yaratıcısı Robert Kirkman&rsquo;ın &ccedil;izgi romanından uyarlanıyor; Steven Yeun, J.K. Simmons ve Sandra Oh gibi isimler seslendiriyor. Eğer animasyonlara mesafeliyseniz bu mesafeleri darmaduman edecek bir dizi. Biz de animasyondan devam ediyoruz ve animasyon dendiğinde bize bildiklerimizi unutturan, d&ouml;rt Emmy &ouml;d&uuml;ll&uuml; bir dizi var: Arcane. Ş&uuml;kr&uuml;, Arcane&rsquo;in de b&uuml;y&uuml;k bir hayranı ve onun da yeni sezonunu d&ouml;rt g&ouml;zle bekliyor.

İnsan &ouml;nce kendini anlamak zorunda ki geri kalan her şeye doğru bir a&ccedil;ıdan baksın. Sen kendinle &ccedil;atışma halindeysen geri kalan her şeyle &ccedil;atışma halinde olacaksın.

Bazen eskilere de gidip izleyenlerden Ş&uuml;kr&uuml;, &ouml;zellikle sevdiği oyuncuların filmlerini (&ouml;rneğin Denzel Washington&rsquo;ın The Equalizer&rsquo;ı) ya da k&uuml;lt film serilerini (&ouml;rneğin The Lord of the Rings&rsquo;i.) Şu bir ger&ccedil;ek ki, artık eskisinden de fazla izliyoruz ve yeni ya da eski, kurgu ya da ger&ccedil;ek her izlediğimizde bir şeyler arıyoruz. &ldquo;Sonu&ccedil;ta sinema dediğimiz kavram, var olan bir şeye farklı bir perspektiften bakmakla ilgili olduğundan, sana otomatik olarak izlediğin şeyle bağlantılı olarak bir duygu g&uuml;d&uuml;leniyor. İyi olan bir şeyi izlemek beni &ccedil;ok etkiliyor. Belli bir t&uuml;r&uuml; aramıyorum, belli bir y&ouml;netmenin ya da akt&ouml;r&uuml;n işlerini aramıyorum; ben iyi iş arıyorum. Aslında IMDb puanlarını referans almam da bu y&uuml;zden, %100 olmasa bile fikir verebiliyor. Daha &ouml;nce hi&ccedil; duymadığım bir filme denk gelebiliyorum. Ben oyuncu olarak da iyi bir şeyde oynamak istiyorum, o y&uuml;zden o iyi şeyi arıyorum. Az &ouml;nce konuştuğumuz işlerde de ekip olarak o kadar iyi bir araya gelinmiş ve ortaya bir sanat eseri &ccedil;ıkarılmış ki&hellip; Hepimizin aslında hayalini kurduğu m&uuml;kemmellik yolculuğu.&rdquo;
Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;n&uuml;n ge&ccedil;miş işlerine baktığımda i&ccedil;inde romantik komedi de var, m&uuml;zikal de; drama da var, polisiye de&hellip; Son cevabından sonra d&uuml;ş&uuml;n&uuml;nce fark ediyorum ki, belki de iyi olanı ararken, t&uuml;rlerden bağımsız bir şekilde vermiş kararlarını, b&ouml;yle doğmuş bu &ccedil;eşitlilik. &ldquo;Senaryo en &ouml;nemlisi, işin yoktan var eden kısmı. Geri kalan her şey, rejisi, oyuncusu, ışığı o senaryodan &ccedil;ıkıyor. Tabiri caizse, senarist o işin tanrısı oluyor aslında. Bir senaryoda benim daha &ouml;nce tahmin etmediğim t&uuml;rde bir iş okuyorum diyelim; oyuncu olarak karakterin yolculuğunu takip ediyorum, o karakterin yolculuğunda &ouml;yle enteresan &ccedil;atışmalar yaşanıyor ki, o karakteri oynamak istiyorum. Geri kalan her şey de işin s&uuml;rprizi oluyor. Bir projeye dahil olurken karar vermemdeki en b&uuml;y&uuml;k etken o karakterin yolculuğu oluyor. O yolculukta ben nasıl k&ouml;şeleri oynamak istiyorum, nasıl değişimler yaşamak istiyorum. Oyuncuyu heyecanlandıran şey o. Yani monoton bir şeyden ziyade, o iniş ve &ccedil;ıkışlar.&rdquo;
Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;ye g&ouml;re bir oyuncunun en b&uuml;y&uuml;k h&uuml;neri, duyguyu gizlemek. Sona kadar gizlemek. &ldquo;Biz ger&ccedil;ek hayatta da aslında bunu yapıyoruz. Arkada bir duygumuz var. O anki duruma bizi getirene kadar yaşanan olaylar silsilesiyle ilgili bir s&uuml;r&uuml; d&uuml;ş&uuml;nce var, onların getirdiği duygular var, o g&uuml;nk&uuml; haletiruhiyen var, belki beş dakika &ouml;nce aldığın bir haber var, bilmiyoruz. Sonu&ccedil;ta hepimizde aktif olan bir duygu var ama karşındaki insana olduğu gibi kalbini a&ccedil;mıyorsun hi&ccedil;bir zaman, o bir s&uuml;re&ccedil;. Bir noktaya kadar o duyguyu gizleyerek hayatını yaşıyorsun. Aslında akt&ouml;r&uuml;n de yapması gereken bu. Ama tabii bu da, o duygunun her zaman orada olması gerektiği anlamına geliyor. Asıl zor olan bu.&rdquo; Bir madeni işlemek ya da bir hazineyi topraktan &ccedil;ıkarmak belki de oyunculuk. El değmemiş altın k&uuml;l&ccedil;esini, yani karakteri alıp g&uuml;n y&uuml;z&uuml;ne kavuşturmak. Karakter de akt&ouml;r i&ccedil;in bir davet, bir &ccedil;ağrı, bir pusula demek. &ldquo;Karakterin alacağı t&uuml;m aksiyonları, o duygunun orada olduğunu bilerek almak gerek. Oyunculukta, karakterin inşa aşamasında o kadar fazla katman var ki&hellip; Belki de en &ouml;nemlisi burası.&rdquo;
Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;n&uuml;n akademik hayatında m&uuml;hendislik, benim de matematik ge&ccedil;mişi var. Kendi adıma geriye d&ouml;n&uuml;p baktığımda, matematik okurken yazmaya başlamamdaki en g&uuml;&ccedil;l&uuml; itici kuvvetin ne yapmak istemediğimi g&ouml;rmek olduğunu fark ediyorum. Ş&uuml;kr&uuml; de sevdiği işi arar ve m&uuml;hendislikten oyunculuğa doğru ilerlerken muhakkak ki &ouml;n&uuml;ne bolca engel, bolca geri d&ouml;n&uuml;ş levhası &ccedil;ıkmıştır. Ama g&uuml;n&uuml;n sonunda karşımda kendi arayışlarına cevaplar bula bula yol almış ve yılları devirmiş bir akt&ouml;r var. &ldquo;İşte galiba ne yapmak istemediğini anlama s&uuml;recini kısa ya da uzun tutmak bizim elimizde. Bende biraz uzun s&uuml;rm&uuml;ş olabilir. İT&Uuml;&rsquo;den sonra yeniden sınava girdim, babamın işlerine destek olmak i&ccedil;in İzmir&rsquo;e d&ouml;nd&uuml;m, başka bir &uuml;niversite okudum, sonra oradan M&uuml;jdat Gezen&rsquo;e ge&ccedil;tim&hellip; Aslında benim hayalimde her zaman oyunculuk okumak vardı ama bir şekilde benim g&uuml;d&uuml;lendiğim, yapmam gereken tercih sabah dokuz akşam beş bir hayattı, bana o empoze edilmiş. Bende o kilidi kırıp kendi hayallerimin peşinden koşma evresine ge&ccedil;iş, M&uuml;jdat Gezen sonrası oldu.&rdquo;

Sadece proje se&ccedil;imlerinde değil, hayatın genelinde Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;n&uuml;n sorgulayan ve arayışta olan bir zihni var. Oyunculuk pratiğinin sağladığı kendini bulma imkanı, araladığı kapılar, kazandırdığı yeni perspektifler, mesleğinden Ş&uuml;kr&uuml;&rsquo;ye kalan en sevdiği kazanımlar. &ldquo;Sonu&ccedil;ta insan &ouml;nce kendini anlamak zorunda ki geri kalan her şeye doğru bir a&ccedil;ıdan baksın. Sen kendinle &ccedil;atışma halindeysen geri kalan her şeyle &ccedil;atışma halinde olacaksın. Oyunculuk o noktada seni iyi bir yere g&ouml;t&uuml;r&uuml;yor ister istemez. Bazen bir duygu hissediyorsun &ouml;rneğin ve bunu neden hissettiğini bilmiyorsun. Ben şu an g&ouml;zlerimle bir alan g&ouml;r&uuml;yorum ama bilin&ccedil;altım bu alanın &ccedil;ok daha fazlasını &ccedil;ok garip bir şekilde tarıyor. Yani bilin&ccedil;altımın, ne zaman ortaya &ccedil;ıkacak bir duygunun tohumunu ektiğini bilmiyorum. Ama ben o tohumu alıp yetiştiriyor olmalıyım, kendi ekosistemime dahil olan o duygunun nereden geldiğini bir şekilde deşifre etmek durumundayım ki kendi kilitlerimi bileyim, kendimi daha iyi tanıyayım ve sıfırdan inşa edeceğim bir karaktere daha iyi hayat vereyim.&rdquo;
Arayış bitmeyecek, o belli. Sorgulayan zihinler daima bir adım &ouml;tesine karşı besledikleri merakla devam edecekler hayatlarına ama bir yandan g&ouml;zleri daima kendilerinde, duygularında, fikirlerinde olacak. Yerine g&ouml;re derinleşip yerine g&ouml;re y&uuml;zeye &ccedil;ıkarak terazinin dengesini sağlayacaklar. Ş&uuml;kr&uuml; de kendi dengesini &ouml;nemseyenlerden. İlgi alanlarını sınırlamıyor, yeni başlangı&ccedil;lara heyecan duyuyor. &ldquo;Bana &ccedil;ok yakın bir arkadaşım bundan bir s&uuml;re &ouml;nce &lsquo;Bir insan hobileri i&ccedil;in yaşar,&rsquo; demişti. Benim bu sene yapmak istediğim şey hobilerimi geliştirmek. Biraz o s&uuml;rece gireceğim. Davula daha fazla zaman ayırmak istiyorum. Onun dışında eğitimini aldığım şifalı bitkiler merakım. O konuya eğilmek istiyorum. Yeteneklerimi biraz daha geliştireceğim. Her ge&ccedil;en sene hayata karşı başka bir g&uuml;ven duyuyorum, onu bir şekilde tutmak da hedeflerim arasında.&rdquo; D&ouml;rt koldan bilgi bombardımanı &ccedil;ağında her şeye kolay ulaşabilme imkanımız varken kendi g&uuml;venli alanımızı yaratabilmek kıymetli. Son yıllarda dilden d&uuml;şmeyen &ldquo;me time&rdquo; hepimize gerekli. &ldquo;Her şey kolay t&uuml;ketilebilir gibi duruyor aslında değil,&rdquo; diyor Ş&uuml;kr&uuml;, &ldquo;O kadar &ccedil;ok se&ccedil;eneğimiz var ki, &ccedil;ok hızlı bitirebiliyoruz bazı şeyleri ama asla sindiremiyoruz. Maalesef ki, problem o. O y&uuml;zden biraz daha sindirmek, hayatımda işime yarayacak bilgilere ulaşmak ve onların konforunu yaşamak istiyorum.&rdquo;

KREATİF DİREKT&Ouml;R DERYA G&Uuml;RSEL R&Ouml;PORTAJ &Ouml;ZG&Uuml;N YİĞİT TUNA FOTOĞRAF EYL&Uuml;L EZİK MODA DİREKT&Ouml;R&Uuml; YAĞMUR KURAL SANAT Y&Ouml;NETMENİ EREN GEDİK PROD&Uuml;KSİYON DİREKT&Ouml;R&Uuml; CEREN KA&Ccedil;IKO&Ccedil; PROJE Y&Ouml;NETİCİSİ LARA AKYEL MODA EDİT&Ouml;R&Uuml; ELIF KARCI SA&Ccedil; &Ouml;ZG&Uuml;R KO&Ccedil; MAKYAJ SEZEN CAN&nbsp;

L'Officiel Hommes ilkbahar kapak yıldızı: Şükrü Özyıldız

Tags

Tavsiye edilen içerikler

POPÜLER KÜLTÜR

Özel Röportaj: Ashley Park, Bruno Gouery ve Samuel Arnold ile Kamera Arkası

GÜZELLİK

İnovasyon ve tasarımın kusursuz uyumu

MODA

LEE'den 4 Ekim Hayvanlar Günü'ne özel proje

MODA

Özel Röportaj: Camille Razat ve Lucas Bravo ile “Emily in Paris” Gerçekliği

MODA

Tenis kortundan sahillere

MODA

Özel Röportaj: Philippine Leroy-Beaulieu ile Sylvie Analizi

HABERLER

Louis Vuitton, İstinyePark İzmir mağazasının açılışını kutluyor

HABERLER

Doğu'nun anlatılarına çağdaş bir bakış